چکیده دردهه های گذشته استقرار صنعت در مناطق روستایی کشور ، مورد توجه برنامه ریزان قرار گرفته است، که استفاده از این فرآیند درشاخصهای اقتصادی، فقر و امثال آن گامی در جهت تعادل منطقه ای برداشته شود. در شهرستان لالجین (بهار) استان همدان نیز بر همین مبنا به منظور راه اندازی ناحیه ای صنعتی برای توسعه صنایع دستی گامی برداشته شد که هدف از آن گسترش فعالیتهای صنعتی در جهت ایجاد تغییر و تحول در اقتصاد منطقه، اشتغال پایدار، و بالابردن سطح زندگی و کاهش مهاجرت های روستا به شهرمی باشد. به منظور ارزیابی اثرات ایجاد صنایع در دهستان لالجین ، چهار بعد اصلی توسعه روستایی: بعد اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی-فرهنگی و مهاجرت مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی و اکتشافی است که جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ، مشاهده مستقیم و مصاحبه و روش پیمایش میدانی استفاده شده است. جامعه مورد مطالعه دهستان لالجین می باشد که شامل 10569نفر است. جامعه نمونه پژوهش 3 روستا دینارآباد ، میرزاحصاری ، دهنجرد می باشد که جمعیت آنها 3685نفر می باشد.واحد تحلیل در این پژوهش سرپرست خانوار می باشد که برابر با 846 سرپرست خانوار می باشد و بر اساس فرمول کوکران و جدول مورگان حجم نمونه برابر با 203نفر سرپرست خانوار می-باشد، محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمونهای همبستگی پیرسون، و رگرسیون خطی ساده می باشد و در پایان به این نتیجه رسیدیم که: توسعه صنایع دستی بویژه سفال سازی اثرات مثبت داشته است. تحلیل همبستگی نشان می دهد که بین توسعه صنایع دستی در دهستان لالجین و ابعاد سه گانه مورد بررسی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین توسعه صنایع دستی در دهستان لالجین موجب افزایش اشتغال ، کاهش انگیزه های مهاجرت (روستا به شهر) برای مردم شده است. واژگان کلیدی: توسعه روستایی، اقتصاد روستایی، صنایع دستی، سفالگری، دهستان لالجین