خواص روانکاری روغن سویا از طریق اپوکسیداسیون و سپس تبدیل روغن اپوکسیده به روغن پلی ال- پلی اتر دنبال شده است، اپوکسیداسیون از طریق واکنش روغن با هیدروژن پر اکسید و استیک اسید در حضور کاتالیزور سولفوریک اسید انجام شده است، در ادامه روغن اپوکسیدی توسط الکل هایی چون متانول و پروپانول در حضور کاتالیزور تری فلوئورید بور به روغن پلی ال- پلی اتر تبدیل شده است. محصول نهایی توسط تستهای شیمیایی چون عدد صابونی شدن، عدد یدی و عدد اپوکسیدی و همچنین طیف مادون قرمز ورزونانس مغناطیسی هسته تایید شده است. خواص روانکاری آن اندازه گیری شده و تغییرات آن نسبت به روغن سویا مورد بررسی قرار گرفته است که نسبت به روغن سویا نقطه ریزش، مقاومت اکسیداسیونی و گرانروی آن بهبود یافته است. در پایان کار روغن پلی ال با موفقیت در فرمولاسیون روغن دنده صنعتی استفاده شده است. رفتار روانکاری دو سری از مخلوط های دوتایی شامل اس ان-150 : پلی آلفا الفین-100 یا اس ان-150 : پلی ایزو بوتن مورد بررسی قرار گرفته اند. هر سری شامل 5، 10، 15، 20، 25 در صد از پلی آلفا الفین یا پلی ایزو بوتن می باشد. نتایج نشان می دهد که با افزایش پلی آلفا الفین-100 گرانروی، شاخص گرانروی، نقطه اشتعال و نقطه ریزش افزایش وچگالی ویژه کاهش و عدد اسیدی کل ثابت باقی می ماند. در مورد پلی ایزو بوتن گرانروی و شاخص گرانروی افزایش و نقطه اشتعال ابتدا افزایش و سپس کاهش و نقطه ریزش کاهش یافته و دیگر خواص تغییرات قابل ملاحظه ای ندارد. خواص تغییر یافته مخلوط های 30 در صد پلی آلفا الفین و 12 در صد پلی ایزو بوتن مشابه اس ان-500 می باشد. یک روغن موتور که بوسیله مخلوط های 30 در صد پلی آلفا الفین و 12 در صد پلی ایزو بوتن ساخته شده است مشخصات خوبی را نشان می دهد.