با شکل گیری رابطه نمایندگی و درپی آن تضاد منافع بین مدیران و سهامداران، این احتمال می رود که مدیران دست به رفتارهای فرصت طلبانه زده و تصمیماتی درجهت منافع خود و عکس منافع سهامداران بگیرند. در چنین شرایطی ممکن است سود واقعی با سود گزارش شده در صورت های مالی مغایرت یافته و مدیریت سود رخ دهد. در مدیریت سود، اقلام تعهدی اختیاری به دلیل امکان دستکاری توسط مدیریت، نقش مهمی دارد و حسابرسی از مکانیزم های موثر در کنترل این دستکاری است. لذا این تحقیق به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه تضاد منافع بالقوه بین مدیران و حسابرسان باعث اصطکاک و اختلاف نظر بین آن ها شده و برروی طول دوره تصدی حسابرس و امید به ادامه فعالیت حسابرس اثر می گذارد. این تحقیق بر اساس نمونه ای متشکل از 72 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره ای ساله، 1389-1380 بررسی شده است. اقلام تعهدی اختیاری بر اساس مدل تعدیل شده کاسنیک محاسبه شده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل رگرسیون لوجستیک استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که بین اقلام تعهدی اختیاری منفی و تغییر حسابرس رابطه معناداری وجود داشته و بین اقلام تعهدی اختیاری مثبت و تغییر حسابرس رابطه معنا داری وجود ندارد.