پژوهش حاضر به منظور بررسی کمال گرایی، تعدیل اهداف و سیستم های مغزی- رفتاری به عنوان پیش بین های افکار خودکشی و افسردگی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا گردید. نمونه شامل 310 نفر از دانشجویان دانشگاه شهیدچمران اهواز بود، که به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس کمال گرایی چند بعدی، مقیاس تعدیل اهداف، مقیاس بازداری- فعال سازی رفتاری، مقیاس افکار خودکشی بک و سیاهه ی افسردگی بک بود. در این پژوهش به منظور تحلیل داده ها از همبستگی متعارف استفاده شد. یافته ها نشان داد که نه تنها ترکیب خطی افکار خودکشی و افسردگی به وسیله ترکیب خطی متغیر های پیش بین قابل پیش بینی است، بلکه افکار خودکشی به وسیله ی کمال گرایی جامعه مدار، کمال گرایی خود مدار و بازمشغولی به هدف و افسردگی به وسیله ی کمال-گرایی خود مدار و کمال گرایی جامعه مدار قابل پیش بینی هستند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که متغیر های پیش بین در پیش بینی افکار خودکشی و افسردگی واریانس قابل توجهی (25 درصد) را تبیین می کنند. پس نقش متغیر های کمال گرایی، تعدیل اهداف و سیستم های مغزی/ رفتاری در پیش-بینی افکار خودکشی و افسردگی قابل توجه است.