باز اتصالی مغناطیسی که در پلاسماهای با رسانندگی الکتریکی بالا رخ می دهد، باعث تغییر توپولوژی میدان مغناطیسی و انتقال انرژی مغناطیسی به انرژی جنبشی، گرمایی و شتابدهی ذرات باردار می شود. این فرایند نقش مهمی در پلاسماهای آزمایشگاهی مانند پلاسمای همجوشی توکامک و پلاسماهای فضایی بازی می کند. آهنگ زمانی رخ دادن این فرایند در طبیعت با آنچه که از تئوری پلاسمای مغناطوهیدرودینامیک تک سیالی بدست می آید متفاوت است. اما با در نظر گرفتن مدل دو سیالی مغناطوهیدرودینامیک توصیف بهتری از این فرایند دینامیکی حاصل می شود. از طرف دیگر جریان های برشی سیالی در پلاسماهای آزمایشگاهی و فضایی دیده شده است که می توانند منجر به پایداری و یا ناپایداری مدهای مغناطوهیدرودینامیک مخصوصاً مدهای گسستگی (پارگی) شوند. در این پروژه، هدف بررسی تحلیلی تاثیر جریانهای برشی بر رفتار خطی دینامیک ناپایداری گسستگی و به طور دقیقتر آهنگ رشد ناپایداری در مدل دو سیالی در رژیم های مختلف این ناپایداری که متناظر با پارامترهای مختلف پلاسمایی همچون (بتای پلاسما، عمق نفوذ الکترون - یون) و همچنین ضخامت ناحیه ای که در آن این فرایند رخ می دهد است.