مقدمه: نروپاتی دیابت یکی از رایج ترین عوارض دیابت می باشد که با کاهش در سنتز و انتقال نروتروفین ها همراه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن ngf در نخاع رت های با نروپاتی دیابت می باشد. روش ها: 16 سر رت صحرایی بالغ از نژاد ویستار با میانگین توده بدنی4/8±3/326 گرم به طور تصادفی در چهار گروه دیابت کنترل، دیابت تمرین، سالم کنترل و سالم تمرین قرار گرفتند. جهت القا نروپاتی دیابت، پس از 12 ساعت ناشتایی از روش تزریق درون صفاقی محلول stz(mg/kg45) استفاده گردید. 2 هفته پس از تزریق stz پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت 6 هفته انجام گردید و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی رت ها قربانی شدند. و بیان ژنngf در بخش حرکتی نخاع با تکنیک real time اندازه گیری و با روش 2-??ct محاسبه شد. نتایج: سطوح ژنngf به طور معنادار پس از دیابت در هر دو بخش حسی و حرکتی کاهش یافته بود و تمرین استقامتی موجب افزایش معنادار در بیان ژن ngf در بخش حسی شد؛ ولی در بخش حرکتی به ngf را به سطوح طبیعی نزدیک و تعدیل نمود. هم چنین، تمرین کاهش معنادار سطوح گلوکز خون درگروه دیابت تمرین کرده نسبت به گروه دیابت تمرین نکرده را به همراه داشت. نتیجه گیری: افزایش فعالیت بدنی و تمرین می تواند به طور قوی عوامل پاتولوژیک مرتبط با نروپاتی دیابت را از طریق افزایش فاکتور رشد عصبی تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، اثر درمانی سودمند تمرین ورزشی بعد از نروپاتی دیابت و دیگر بیماری های تخریب عصبی می تواند با تعدیل ngf نیز مرتبط باشد.