امروزه آگاهی از نقاط قوت و ضعف و شکاف های موجود بین نواحی ، نوعی ضرورت جهت ارائه طرح ها و برنامه ها به منظور برطرف نمودن آن هاست . لذا در این پژوهش به منظور شناخت موقعیت توسعه ای شهرستان های استان خوزستان با استفاده از دو روش تاکسونومی عددی و تحلیل عاملی ضمن رتبه بندی شهرستان های این استان از لحاظ درجه توسعه یافتگی به تحلیل روند توسعه شهرستان ها ی منتخب طی دوره 89-1369 پرداخته شده است . نتایج نشان می دهد موقعیت توسعه یافتگی تعدادی از شهرستان های بزرگ استان مانند اهواز و شوشتر در سال 1389 در مقایسه با سال 1369 تخریب شده است . و تعدادی شهرستان های کوچکتر و کمتر توسعه یافته مانند شوش با نرخ رشد امکانات توسعه ای بهتر وبالاتر طی این سال ها نسبت به شهرستان های دیگرکه با آهنگ رشد کندتر و بعضا ساکن همراه بوده اند در موقعیت توسعه یافتگی بهتری قرار گرفته اند ، ولی درنهایت نتایج محاسبات نشان دهنده روند نامطلوب و ناموزون توسعه در اکثر شهرستان های این استان طی این دوره بوده است .