کوه خواجه تنها برجستگی سنگی دشت سیستان است که در 30 کیلومتری زابل قرار گرفته است و در آن آثاری از دوره های پارینه سنگی تا اواخر اسلامی وجود دارد. مهمترین آثار تاریخی موجود در این کوه مربوط به دوره ی اشکانی و ساسانی است که کهندژ در راس همه ی آنها قرار دارد. تزئینات موجود در کهندژ کوه خواجه در تاریخ هنر ایران اهمیت بسیار زیادی دارد. تزئیناتی شامل نقاشی ها، گچبری ها و تزئینات گلی که این نوع تزئینات (تزئینات گلی) از نظرفن اجرا کاملا منحصر به فرد هستند. در این پژوهش این تزئینات بعد از بررسی های تاریخی مورد بررسی فنی و آسیب شناسی قرار گرفتند پس از آن در فصل پنجم مبانی نظری و روش شناسی حفاظت از این آثار بررسی شده است که مشخص گردید در حال حاضر این آثار احتیاج به حفاظت شیمیایی نداشته و حفاظت کلی و معمارانه و به طور کلی کنترل شرایط محیطی بهترین راه حفاظت از آنها است البته باید یادآور شد که حفاظت با استفاده از مواد شیمیایی جهت استفاده در مواقع اضطراری (یعنی هنگامی که کنترل شرایط محیط به تنهایی قادر به حفاظت از این آثار ارزشمند نباشد) مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در فصل آخر با توجه به فصول قبل بسته به شرایط هرکدام از تزئینات، راه حل حفاظتی مربوط به خود آن نقش، پیشنهاد شده است.