بسیاری از ساختمان ها ی موجود در کشور، به دلیل عدم طرح و اجرای صحیح در گذشته و یا به دلیل وجود ضعف در دستورالعمل ها و آیین نامه ها ی طراحی ساختمان در گذشته، دارای مقاومت کافی در برابر زلزله نمی باشند. لذا تعداد بسیار زیادی از این ساختمان ها نیاز به بهسازی و مقاوم سازی لرزه ای دارند. در این بین ساختمان های آموزشی از موقعیت و جایگاه ویژه ای برخوردار می باشند. از طرفی، با توجه به تغییر نگرش مهندسان از طراحی بر مبنای مقاومت به طراحی مبتنی بر عملکرد سازه ای، نیاز به ارزیابی ساختمان های موجود بر اساس دستورالعمل بهسازی لرزه ای احساس می شود. لذا، در این پژوهش، بررسی بهسازی و مقاوم سازی لرزه ای بر روی یک نمونه سازه 4 طبقه بتن آرمه با کاربری آموزشی انجام شد و پس از انجام تحلیل های استاتیکی خطی و غیر خطی در سطح خطر-1 توسط نرم افزار sap2000 مشخص گردید که ساختمان مذکور در برابر بارهای جانبی از مقاومت کافی برخوردار نیست. به علت عدم وجود نقشه های معماری و سازه ای، کلیه اطلاعات پیکر بندی ساختمان از طریق ارزیابی عینی، انجام سونداژ و آزمایش های مورد نیاز جمع آوری گردید، به عبارت دیگر، جمع آوری اطلاعات از وضعیت موجود ساختمان در سطح اطلاعات متعارف انجام شده است. جهت تعیین مقاومت فشاری مورد انتظار بتن از آزمایش چکش اشمیت و مغزه گیری بهره گرفته شد. پس از تشخیص نقاط ضعف سازه، عملیات مقاوم سازی بر روی ساختمان با روشهایی نظیر دورپوش بتنی، اجرای دیوار برشی و پوششfrp مطابق با دستورالعمل بهسازی لرزه ای انجام شد. نتایج حاصل از نظر رفتار سازه ای با هم مقایسه شد. در ادامه با برآورد نسبی هزینه اجرای هر یک از روشهای بهسازی، به مقایسه این روشها از نظر فنی پرداخته شد.