پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی و انگیزش پیشرفت با سازگاری تحصیلی در دانش آموزان پسر سال سوم مقطع متوسطه شهر تهران انجام پذیرفت. جامعه آماری متشکل از دانش آموزان پسر سال سوم متوسطه مشغول به تحصیل در سال92-91 در شهر تهران بود. نمونه پژوهش شامل 341 دانش آموز با دامنه سنی 17 سال بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نئو، انگیزش پیشرفت هرمنس و پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا (زیر مقیاس روابط مدرسه ای) استفاده شد. نتایج حاصل از محاسبه آلفای کرونباخ و باز آزمایی حاکی از روایی و اعتبار قابل قبول آزمون ها بود. نتایج تحقیق حاکی از عدم ارتباط معنادار بین انگیزش پیشرفت و سازگاری تحصیلی بود و یافته های حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد در گام سوم ابعاد روان نژندی،گشودگی و برون گرایی به عنوان بهترین متغیرهای پیش بین می توانند سازگاری تحصیلی را در دانش آموزان پیش بینی نمایند.یافته های جانبی تحقیق نیز حاکی از رابطه ی مثبت معنادار بین میزان تحصیلات والدین با سازگاری تحصیلی در فرزندان بود. کلمات کلیدی:ویژگی های شخصیتی،انگیزش، انگیزش پیشرفت، سازگاری، سازگاری تحصیلی