در این پژوهش که با هدف بهبود کیفیت پس از برداشت و ماندگاری گل شاخه بریده مریم انجام گرفت، اثر اسل، اسانس آویشن باغی و ساکارز بررسی شد. تیمارهای مورد بررسی شامل آب مقطر، اتانول و ساکارز 5% به عنوان تیمارهای شاهد، اسانس آویشن باغی در سه سطح 50، 75 و 100 میلی گرم در لیتر، اسل در سه سطح 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر و تیمار ضربانی با ساکارز 5% به مدت 24 ساعت و سپس قرار دادن گل های شاخه بریده در اسانس آویشن باغی و اسل با غلظت های ذکر شده به مدت 24 ساعت بودند. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار و برای صفاتی که در چند زمان بررسی شدند به صورت اسپلیت پلات با فاکتور اصلی تیمارها و فاکتور فرعی زمان و در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. صفات مورفولوژیک شامل: ماندگاری، درصد گلچه های باز شده، جذب آب و وزن تر و صفات فیزیولوژیک شامل: کلروفیل، پراکسیداسیون لیپیدی، پروتئین، آنزیم پراکسیداز و کاتالاز و مواد جامد محلول اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تیمار گل ها با 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر اسل ، بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل ها به مدت 33/7، 67/6 و 67/5 روز داشتند. در غلظت های 75، 100 و 50 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نیز ماندگاری به ترتیب 33/4، 67/3 و 33/3 روز افزایش یافت. در تیمارهای ذکر شده وزن تر نسبی، جذب آب، میزان مواد جامد محلول، پروتئین و کلروفیل نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در طی دوره پس از برداشت در گل های تیمار شده با غلظت های 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر اسل و غلظت های 75، 100 و 50 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نسبت به تیمار شاهد کمتر بود. اسل و اسانس آویشن باغی به همراه ساکارز نیز سبب افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت گل های شاخه بریده مریم رقم ‘double’ شدند.