الگوسازی تقاضای انرژی در بخش های مختلف مصرف کننده انرژی، از جمله اقدامات لازم برای مدیریت بهتر بخش انرژی و سیاست گذاری مناسب به منظور افزایش بهره وری در این بخش ‎می باشد و کارایی انرژی همواره از اهداف اصلی سیاست گذار انرژی بوده است. در این مطالعه علاوه بر تخمین کارایی انرژی بخش خانگی استان‎های کشور به بررسی عوامل موثر بر مصرف انرژی بخش خانگی در ایران و برآورد تابع تقاضای انرژی این بخش پرداخته می‎شود. مصرف انرژی بخش خانگی استان‎های مختلف طی سال های 1388-1381 با استفاده از رویکرد اقتصاد سنجی فضایی و روش مرزی تصادفی، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که مصرف انرژی نسبت به قیمت بسیار کم کشش و نسبت به سطح درآمد سرانه خانوار و جمعیت، باکشش می باشد و با افزایش اندازه خانوار، مصرف انرژی کاهش می یابد واینکه مصرف انرژی در استان‎ها از یک الگوی فضایی تبعیت می کند. همچنین ایلام، سیستان بلوچستان، اردبیل و بوشهر دارای کمترین کارایی انرژی بخش خانگی بین استان‎های کشور می‎‎باشند. همچنین نتایج حاکی از این است که شاخص شدت انرژی، معیار مناسبی برای پیش بینی کارایی انرژی بخش خانگی کشور، نمی‎‎باشد.