توسعه ی انسانی که باید به عنوان هدف نهایی فعالیت های انسانی باشد، منجر به زندگی سالم تر، طولانی تر و کامل تر می شود. از سوی دیگر، اگر رقابت پذیری کشورها به درستی مدیریت شود، باعث افزایش رفاه شهروندان آنها می شود. با توجه به اهمیت این دو موضوع، این مطالعه به بررسی تاثیر رقابت پذیری کشورها و توسعه ی انسانی بر نمرات کارایی آنها با استفاده از تجزیه و تحلیل دو مرحله ای می پردازد. بدین منظور در مرحله ی اول با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده نمرات کارایی 31 کشور مورد بررسی در سال های 2010، 2011 و 2012 محاسبه می شود. در این مرحله سه زیرشاخص رقابت پذیری جهانی به عنوان متغیرهای ورودی و سه زیرشاخص توسعه ی انسانی به عنوان متغیرهای خروجی در نظر گرفته می شوند.در مرحله بعد با استفاده از تکنیک های اقتصادسنجی، نمرات کارایی مرحله ی اول توضیح داده می شود. نتایج این مطالعه در مرحله ی اول نشان می دهد که ایران در هیج یک از سه سال مورد بررسی، کارا نبوده است و مهمترین عوامل تاثیرگذار بر نمره کارایی ایران به ترتیب امید به زندگی، میزان کارایی و میانگین سال های تحصیل بزرگسالان بوده است. همچنین نتایج حاصل از مرحله ی دوم نشان دهنده ی تاثیر بیشتر شاخص توسعه ی انسانی نسبت به شاخص رقابت پذیری جهانی بر نمره کارایی کشورها می باشد.