در سامانه های امنیتی برای ساخت کلیدهای رمزنگاری متفاوت برای کاربران مختلف، عموماً از گذرواژه ای که کاربر انتخاب می کند، استفاده می شود. امّا معمولاً گذرواژه های کاربران ضعیف، کوتاه و قابل حدس هستند؛ از این رو کلید حاصله از چنین گذرواژه هایی نیز چندان قدرتمند نخواهد بود. از سوی دیگر امکان دارد این گذرواژه ها فراموش شوند و یا لو بروند. روش دیگر برای ساخت کلیدهای رمزنگاری مختلف تولید گذرواژه هایی طویل و قوی به روش های خودکار می باشد؛ امّا کاربران نمی توانند چنین گذرواژه هایی را به یاد بسپارند و یادداشت کردن نیز مخاطرات امنیتی دارد. یکی از راه های پیشنهادی برای حلّ این مسئله این است که کلیدی قدرتمند را به روش های رمزنگارانه تولید کرد و آن را به صفت بیومتریکی از کاربر مقیّد ساخت. در این حالت کاربر تنها در حالتی می تواند به کلید دسترسی داشته باشد که صفت بیومتریک مورد استفاده بتواند کلید را از قید ایجاد شده برهاند. در این پایان نامه برای انقیاد کلید رمزنگاری به بیومتریک عنبیّه، سامانه ای بر مبنای طرح امانت فازی پیشنهاد شده است. این سامانه به گونه ای طراحی شده است که برای بیومتریک عنبیّه ی نویزی نیز مناسب باشد. نویز موجود در عنبیّه از منابع متعددّی از قبیل تکان خوردن سر، مسدود شدن با پلک ها و مژگان، بازتاب آینه وار ایجاد می شود. برای مقابله با هر یک از این اختلالات راهکاری پیشنهاد شده تا دقّت و کارایی قابل قبول به دست آید. با آزمایش سامانه ی پیشنهادی روی دادگان عنبیّه ی نویزی casia نه تنها به کلیدهای 260 بیتی دست یافته بلکه دقّت و محرمانگی بیومتریک هم حفظ شده است. سامانه توانسته میزان پذیرش نادرست کاربران را به صفر برساند و برای هر نام نویسی به طور میانگین به 4033 بیت پایا دست یابد که افزایش محسوسی نسبت به کارهای پیشین دارد. میزان شکست در نام نویسی نیز به 93/1% کاهش یافته است.