چکیده: امروزه موفقیت سازمان ها به توانایی سازگاری و انطباقشان با عوامل متغیر محیطی بستگی دارد. به یک معنا، در جهان امروز تغییر سریع است و انطباق موفقیت آمیز، بخش مهمی از موفقیت در عضر حاضر است. بر این اساس، توجه به ظرفیت انطباق پذیری در سازمان ها رو به افزایش است. چرا که، اصل اساسی مفهوم یاد شده، توانایی سازمانها در پندآموزی، سازگاری، ارزیابی و پاسخ دهی به تغییرات و تحولات درون و درون سازمانی است. پژوهش حاضر، روی میزان ظرفیت انطباق پذیری در بین کارمندان دانشگاه تبریز و عوامل مرتبط با آن متمرکز گردیده است. پر واضح است که ظرفیت انطباق پذیری سازمانی در سازمان های دانشگاهی زمانی ارتقا می یابد که لوازم ساختاری و شرایط زمینه ساز آن وجود داشته باشد. در این رساله؛ بسترهای زمینه ساز تحقق ظرفیت انطباق پذیری سازمانی، عواملی چون رهبری اخلاقی، دانش آفرینی سازمانی، رفتار شهروندی سازمانی و سرمایه ی اجتماعی سازمانی و هوش اجتماعی شناسایی و مورد بررسی قرار گرفته اند. روش تحقیق پیمایشی و ابزار اندازه گیری پرسشنامه بسته پاسخ بوده و جامعه آماری شامل کارمندان دانشگاه تبریز به تعداد 716 نفر در سال 1391 می باشد که از این تعداد، 249 نفر بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب گشته اند. روش آماری مورد استفاده شامل آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون، r، آزمون t test، رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر بوده و برای محاسبه ضرایب مسیر از برآوردهای لیزرل استفاده گردیده است. در مجموع، نتایج بدست آمده نشان می دهد که اولا در دانشگاه تبریز، میانگین ظرفیت انطباق پذیری کارمندان در حد متوسط به بالا بوده و ثانیا بر اساس نتایج تحلیل مسیر، به ترتیب اثرات کل متغیرهای رهبری اخلاقی، دانش آفرینی سازمانی و سرمایه ی اجتماعی سازمانی بر متغیر ظرفیت انطباق پذیری سازمانی معنی دار بوده و متغیرهای یاد شده توانسته اند، 80 درصد تغییرات متغیر وابسته را تبیین نمایند