مجرمین حرفه ای گروهی از بزهکاران خطرناک هستند که با انجام ماهرانه و زیرکان? شغل مجرمان? خود، در دنیای بزهکاری اعتباری همانند افراد حرفه ای و متخصص در عرص? مشاغل قانونی کسب نموده اند. این مجرمان که در سلامت کامل روحی- روانی، با اعتماد به نفس بالا و بدون کوچکترین احساس گناهی در عرص? تبهکاری فعالیت می کنند، چالش ها و بحران های فراوانی را پیش روی نظام های عدالت کیفری دنیا نهاده اند، به طوریکه دست اندرکاران این نظام ها هربار با تمسک به راهکاری ارائه شده از سوی نظریه پردازان جرمشناسی و به امید موثر بودن آن برای خلاصی از چنین معضلی، به مبارزه با این گروه پرخطر می پردازند. سیاست کیفری ایران نیز کم وبیش همگام با تحولات جهانی در عرص? مقابله با مجرمین حرفه ای، بدون داشتن برنامه ای منسجم و پایدار، گاه با تصویب مقرراتی با رویکرد اصلاحی-درمانی صرف، چاره را بازپروری و اصلاح بزهکاران می داند و گاه در حرکتی شتابزده و تنها در پاسخ به موجی از نارضایتی و احساس ناامنی موجود در افکارعمومی، با ارائه راه حلی نظارتی و مشدد، چار? معضل مجرمین حرفه ای را در تشدید مجازات در سای? رویکرد سزادهی و استحقاقی می یابد. پژوهش حاضر سعی دارد با شناخت دقیق این مجرمان و بیان ویژگی-های بالینی و غیربالینی آنها، تبیین چرایی و چگونگی حرفه ای شدن بزهکاران عادی، بررسی مشاغل مجرمانه و علل روی آوردن برخی افراد به این قبیل مشاغل و نیز مقایس? این گروه با دیگر مجرمان، در سای? رهیافت های جرمشناسی، به یافتن الگویی مناسب و کارا جهت خروج نظام عدالت کیفری از این بحران کمک نماید؛ همچنین بررسی و به چالش کشاندن سیاست کیفری تقنینی و قضایی ایران را جهت استفاد? عملی از حاصل پژوهش، در دستور کار خود نهاده است.