زرد شدن زودهنگام برگ در گل های شاخه بریده آلسترومریا قبل از ریزش گلبرگ ها مهمترین عامل محدود کننده ماندگاری این گل ها است. هدف از پژوهش حاضر، افزایش ماندگاری و کیفیت ظاهری گل شاخه بریده آلسترومریای رقم بریدال بود. بدین منظور گل ها به مدت 24 ساعت با محلول هایی شامل جیبرلیک اسید و بنزیل آدنین و اسانس طبیعی کارواکرول در غلظت های 50 و 100 میلی گرم در لیتر، 5- سولفو سالیسیلیک اسید در دو غلظت 1 و 5/1 میلی مولار و ساکارز در دو غلظت 5 و 10 درصد و تیمارهای اتانول و آب مقطر بعنوان شاهد تیمار شدند. سپس گل ها تا پایان آزمایش در آب مقطر قرار گرفتند. صفات مورفولوژیک شامل: ماندگاری گل و برگ، وزن تر نسبی، جذب آب و صفات فیزیولوژیک شامل: میزان آنتوسیانین، میزان کلروفیل، کاروتنوئید، پروتئین، پراکسیداسیون لیپیدهای غشاء، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که جیبرلیک اسید 50 و 100 میلی گرم در لیتر بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل ها به ترتیب با 33/3 و 3 روز داشتند. وزن تر نسبی و جذب آب در تیمارهای ذکر شده نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. اسانس کارواکرول در دو غلظت 50 و 100 میلی گرم در لیتر بر ماندگاری گل تأثیر مثبتی نداشت. ریزش گلبرگ در تمامی تیمارها زودتر از زردی برگ مشاهده شد. در تیمارهای جیبرلیک اسید 50 و 100 میلی گرم در لیتر، بنزیل آدنین 100 میلی-گرم در لیتر و 5- سولفوسالیسیلیک اسید 5/1 میلی مولار زردی برگ دیرتر از سایر تیمارها اتفاق افتاد. همچنین در این تیمارها میزان آنتوسیانین و کلروفیل نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. بلعکس میزان کاروتنوئید، پراکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم کاتالاز نسبت به شاهد کمتر بود. میزان پروتئین در تیمارهای جیبرلیک اسید 50 و 100 میلی گرم در لیتر بیشتر از سایر تیمارها و فعالیت آنزیم پراکسیداز در تیمار جیبرلیک اسید 100 میلی گرم در لیتر کمترین بود. در مجموع، کیفیت و ماندگاری گل های شاخه بریده آلسترومریا رقم بریدال در هر دو تیمار جیبرلیک اسید (50 و 100 میلی گرم در لیتر) بیشتر از سایر تیمارها افزایش یافت.