مقدمه: وقوع پیشرفتهای شگرف و سریع در زمینه های علم و فناوری در کوتاه مدت، منجر به قدیمی شدن دانش و مهارت شغلی کارکنان می شود. امروزه سازمانها با فشار فزاینده ای برای کاهش هزینه های مالی و زمانی روبرو هستند علی رغم آنکه نیاز فراوانی به برنامه های آموزش و توسعه منابع انسانی دارند. این امر سبب شده که توجه زیادی به سوی برنامه های خود توسعه ای صورت گیرد. هدف این پژوهش، طراحی و تبیین مدل خودتوسعه ای منابع انسانی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می باشد. روش بررسی: این تحقیق که مطالعه ای توصیفی پیمایشی بوده است، پس از بررسی ادبیات و سوابق تحقیق همچنین جمع آوری نظر خبرگان در روش دلفی، عوامل موثر بر خود توسعه ای منابع انسانی شناسایی گردید. سپس از میان 1600 نفر پرستار بالینی، 949 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده به پرسشنامه های استاندارد تحقیق که بر اساس طیف لیکرت تنظیم شده بود پاسخ دادند تا تاثیر هر یک از عوامل موثر بر خودتوسعه ای مورد سنجش قرارگیرد. در نهایت داده ها به روش تحلیل عاملی و تحلیل مسیر از طریق نرم افزار اس. پی. اس. اس 17 و لیزرل 50/8 مورد تجزیه و تحلیل تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در میان عوامل فردی؛ سن (06/0- =?)، سطح تحصیلات(12/0=?) و تعهد حرفه ای (03/0=?) بصورت غیر مستقیم بر تمایل به خودتوسعه ای اثرگذار می باشند، اما نگرش اسلامی به کار (16/0=?)، خودکارآمدی (15/0=?) و انگیزش شغلی (22/0=?) بر تمایل به خودتوسعه ای اثرمستقیم دارند. البته نیاز به موفقیت و نگرش خودتوسعه ای با تمایل به خودتوسعه ای رابطه معناداری نداشتند (05/0 p>). از سویی تمایل با عوامل سازمانی نظیر؛ حمایت سازمان (05/0=?) رابطه مثبت و معناداری دارد اما با حمایت سرپرست رابطه معناداری نداشت (05/0 p>). در مجموع حمایت سازمان (14/0=?)، حمایت سرپرست (15/0=?) و تمایل (06/0=?) با رفتار خودتوسعه ای منابع انسانی رابطه مثبت و معناداری دارند. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که انگیزش، عامل اساسی در خودتوسعه ای منابع انسانی می باشد ضمن آنکه سن، سطح تحصیلات، نگرش اسلامی به کار، خودکارآمدی، تعهد حرفه ای، حمایت سرپرست و حمایت سازمان در افزایش تمایل برای انجام خودتوسعه ای نقش مهمی را دارا می باشند. به نظر می رسد مدیران و سرپرستان از طریق خلق فرصتهای یادگیری غیر رسمی، حمایت واضح و مشهود از کارکنان، فراهم نمودن زمان، اطلاعات، همراهی، منابع و پاداش می توانند سبب افزایش رفتار خودتوسعه ای منابع انسانی شوند.