فرآیند و نتیجه کارستی شدن ایجاد ژئومورفولوژی ویژه ای است که مناطق کارستی را از نواحی غیرکارستی جدا می کند. پدیده های ژئومورفولوژی ناشی از کارستی شدن سنگ ها در سطح و زیر سطح، کلیدی برای درک تکامل کارست در یک منطقه می باشند. میان ژئومورفولوژی کارست وتحول و تکامل آن ارتباط نزدیکی وجود دارد، به-طوری که فراوانی و گسترش پدیده ها ی ژئومورفولوژی کارست نشان دهنده ی گسترش کارست در ناحیه می باشد. به عبارت دیگر می توان گفت که وجود و یا عدم وجود هریک از اشکال کارستی در یک منطقه می تواند راهنمایی برای شناخت بهتر و بیشتر سیستم کارستی منطقه باشد به عنوان مثال؛ پولیه ها، نماد نواحی کارستی هستند که حضور آنها می تواند بیانگر گسترش کارست کامل در یک منطقه باشد و بالعکس. در این پژوهش، عوامل ژئومورفولوژیکی و زمین شناسی و عوامل آب و هوائی در توسعه و تکامل اشکال کارستی ناهمواریهای منطقه اورامانات (از رودخانه سیروان تا گردنه ته ته) در استان کرمانشاه مورد بررسی قرار می گیرند. داده های اصلی این تحقیق شامل: نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی، عکس های هوایی و تصاویر ماهواره ای و داده های آب و هوائی می باشند. در مطالعه موجود 8 عامل محیطی به عنوان متغیرهای مستقل، فروچاله ها ( دولین، شفت ها ) به عنوان متغیر وابسته مورد بررسی قرار گرفته اند. در ابتدا معیارها و عوامل کیفی و کمی شناسایی گردید، سپس با انجام کارهای میدانی این عوامل با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی تجزیه وتحلیل شدند. به منظور نتیجه گیری بهتر، منطقه از لحاظ توسعه وتحول به پنج طبقه تقسیم شد. تلفیق لایه های اطلاعاتی، نقش موثر اقلیم به ویژه بارش را در فرآیند توسعه یافتگی کارست نشان می دهد. مناطق با توسعه یافتگی بسیار زیاد، 26.55 کیلومتر مربع یا به عبارتی 16.8 درصد مساحت حوضه را به خود اختصاص داده است.

انجمن دیابت آمریکا و کالج پزشکی- ورزشی آمریکا توصیه کرده¬اند که برنامه¬ توانبخشی برای بیماران دیابتی بهتر است ترکیبی از تمرینات هوازی و مقاومتی باشد. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه اثر دو نوع برنامه تمرین هوازی و ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر لپتین سرم در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بوده¬است.در این پژوهش، از مراجعه¬کنندگان به انجمن دیابت کرمانشاه تعداد 24 نفر به طور داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کرده و به صورت تصادفی در سه گروه هوازی (8 نفر)، ترکیبی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی گروه هوازی 3 جلسه دویدن در هفته با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 هفته بود.تمرین گروه ترکیبی، ابتدا 20 دقیقه تمرینات مقاومتی (شامل تمریناتی که گروه¬های عضلانی عمده را تقویت کنند از جمله درازونشست، بارفیکس اصلاح¬شده، نشست و برخاست با وزنه، شنای سوئدی) و پس از آن 20 دقیقه تمرین هوازی با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه بود. تمرینات مقاومتی در 3 ست 12 تا 8 تایی با فواصل استراحتی 30 ثانیه¬ی صورت می¬گرفت.