برخی ورزشکاران و مربیان بر این باور هستند که، هرچه فعالیت بدنی را با شدت بیشتری انجام دهند، قابلیت های آنان به منظور کسب رکوردهای بالاتر افزایش می یابد. این گونه فشارهای تمرینی، باعث مشکلات جسمی مانند انواع بیماری ها، خستگی، دردهای عضلانی و تولید مقادیر فراوانی از رادیکال های آزاد(ros) شده که موجب آسیب سلولی در ورزشکاران می گردد. از این رو، تقویت سیستم ضد اکسایشی بدن، موجب کاهش اثرات مضر این رادیکال های آزاد می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات استقامتی و مصرف مکمل سیلی مارین بر شاخص پراکسیداسیون چربی و آسیب سلولی مردان غیر فعال (سن 5±25 سال، وزن 21±86 کیلوگرم، قد 13±178 سانتی متر، شاخص توده بدنی 5±27 کیلوگرم بر متر مربع و تعداد آزمودنی ها =22نفر) است. مواد و روش ها تحقیقحاضرازنوعنیمهتجربی بودهاست. آزمودنی های آن22نفرو ازبینکلیهدانشجویانمردغیرفعالدانشگاه شاهرود که در سال تحصیلی 91-92 واحد درسی تربیت بدنی یک را اخذ کرده بودند. آزمودنی ها بهصورتتصادفیدردوگروهمکمل (11 نفر) ودارونما (11نفر) تقسیم و مورد مطالعهقرارگرفتند. در تحقیق حاضر پس از کسب رضایت نامه از نمونه ها، هردوگروهبهمدت 6 هفته،هم-زمانبامصرفمکملسیلی مارین(روزی 2 عدد قرص 140 میلی گرمی) یادارونما(روزی 2 عدد کپسول 500 میلی گرمی نشاسته) بهاجرایتمریناتاستقامتیپرداختند. نمونه هایخونقبلوبعدازدورهتمرینیومکمل گیریبهمنظوراندازه گیریشاخص پراکسیداسیون چربی و آسیب سلولی ازآزمودنی هاگرفتهشد. یافته ها: یافته های حاصله از این تحقیق نشان داد، مصرف مکمل سیلی مارین همراه با تمرینات استقامتی در مقایسه با گروه دارونما موجب کاهش معنی دار در شاخص پراکسیداسیون چربی(mda) در گروه مکمل (012/0p?) شده است. علیرغم این موضوع، افزایش غیر معنی داری در آنزیم های لاکتات دهیدروژناز (626/0p?) و کراتین کیناز (101/0p?) مشاهده گردید. برای تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق حاضر از نرم افزار spss16و روش تحلیل واریانس مکرر(2×2) استفاده شد. نتیجه گیری: نتایجتحقیقحاضرنشاندادکه،تمریناستقامتی به همراه مصرف مکمل سیلی مارینباعث کاهش معنی دار پراکسیداسیون چربی و همچنین افزایش غیر معنی دار در شاخص های آسیب سلولی (کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز در مقایسه با گروه دارونماشده است. لذابهنظرمی رسدنوع، مدت، شدتتمرین و مقداردوزمصرفیمکملسیلی مارین بر میزان پراکسیداسیون چربی و شاخص های آسیب سلولیتاثیردارد.