سطح قابل توجهی از تغییر و تحولات فکری و فرهنگی جامعه از طریق زوال زیبایی در منظر و محیط برانگیخته شده است. از این رو رویکردهای زیبایی شناسانه در طراحی منظر توجهات بسیاری از متخصصین این امر را به عنوان یک دیدگاه جهانی در طراحی منظر به خود جلب نموده است. پایان-نامه ی حاضر با هدف تحلیل نظام های ساختاری و معنایی حاکم بر زیبایی شناسی منظر و بسط و توسعه ی شکلی و مفهومی آن به منظر معاصر ایرانی، به منظور ارتقاء کیفی مصادیق، از طریق تدوین معیارهای زیبایی شناختی در منظر معاصر ایران، تنظیم گشته است. پرسش های اصلی که در این پایان نامه مطرح می شوند به بررسی این موضوعات می پردازند که بر اساس چه معیار یا معیارهایی منظر زیباست، این معیارها از چه اصولی سرچشمه می گیرند، و چگونه می توان یک منظر را بوسیله ی معیارهای زیبایی شناختی مورد ارزیابی قرار داد. در همین راستا اهداف پایان نامه ی حاضر، دستیابی به معرفی اصول زیبایی شناسی منظر و بیان ضرورت طراحی منظر با ویژگی های زیبایی شناسانه، بیان الگوهای کهن زیبایی شناسی در طراحی باغ و منظر ایرانی، بهره گیری از اصول طراحی ایرانی- اسلامی با در نظر گرفتن اهداف سند چشم انداز 20 ساله برای تدوین معیارهای زیبایی شناسی، و در نهایت تدوین معیارهای زیبایی شناختی در منظر معاصر ایران می باشد. برای نیل به این مهم روش تحقیق تحلیلی- توصیفی استفاده شده است که در سیر فرآیند کل به جزء به معرفی روش های مناسب برای حصول به اهداف موردنظر می پردازد. روش های جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و بازدید میدانی است که توسط ابزار مشاهده، مصاحبه و نظرسنجی از طریق پرسشنامه تکمیل می گردند. در طی بررسی های صورت گرفته، این نتایج حاصل شد که برای ایجاد محیط های انسانی دلپذیر در منظر معاصر ایرانی، استفاده از اصول ومعیارهای طراحی زیبایی شناسانه به خوبی به ارتقای کیفیت محیط به لحاظ زیبایی شناختی، روانی، سلامتی، و مهم تر بهبود وضعیت منظر و محیط زیست کمک می کند؛ اصول و معیارهایی که ضمن دربرگرفتن ویژگی های جهانی زیبایی شناسی منظر، شاخصه های باغ ایرانی و طراحی ایرانی- اسلامی را نیز شامل می شوند. در نهایت توجه به این اصول و معیارها در طراحی و ارزیابی منظر معاصر ایرانی، دارای اهمیت فراوان خواهد بود.