تحقیق حاضر تحت عنوان « واقعیت در جهان داستان » به مطالعه سه سوال در قالب سه فصل پرداخته است : از یک طرف یک نویسنده به چه دلیلی اقدام به خلق واقعیت داستانی می کند و چگونه و از طرفی دیگر نقش خواننده در دریافت و بازآفرینی واقعیت داستانی چیست. به منظور پاسخ گویی به سه سوال فوق، فصل اول اهداف نویسنده از خلق واقعیت داستانی را مورد بررسی قرار داده و مشخص می کند که اهداف او : 1- آشنایی زدایی و پرده برداری از واقعیت روزمره است. 2- پرکردن خلاء های زندگی واقعی است. 3- به دلیل نبود الگوهای متعالی مذهبی و اسطوره ای در زندگی مدرن، و با توجه به نیاز انسان ها به تقلید از یک نقش الگو برای معنا دادن به زندگی، نویسنده در صدد خلق یک نقش الگو در جهان داستان و برطرف کردن نیاز روانی انسان ها است. فصل دوم به بررسی مصالحی همچون : انواع مختلف راوی، انواع مختلف زاویه دید، شخصیت و آگاهی دهنده ها می پردازد که جزو ارکان اساسی داستان نویسی محسوب شده و امکان روایت گری و خلق جهانی داستانی را برای یک نویسنده فراهم می کنند. فصل سوم نیز به مطالعه نقش خواننده در درک و دریافت واقعیت داستانی پرداخته و مشخص می کند خوانش یک اثر، نوعی فعالیت خلق معنا است و به بیان دیگر خلق یک اثر هنری با خواندن آن اثر است که پایان می پذیرد؛ بدین ترتیب خواننده نیز همچون نویسنده در فرآیند خلق و بازآفرینی معنای اثر و همین طور خلق واقعیت داستانی، نقش مهمی بر عهده دارد و بی شک پیش فرض های تاریخی، فرهنگی و ادبی او دراین فرآیند بی اثر نخواهد بود.