این رساله تأمّلی است در نگاه نوستالژیک ( غم غربت ) در شعر چهار شاعر معاصر(هوشنگ ابتهاج ، نادرنادرپور، نیمایوشیج ، سیاوش کسرایی) که در پنج فصل تدوین یافته است. فصل اول شامل کلّیّات و هر یک از چهار فصل بعدی به تفکیک شامل بحث مختصری در مورد زندگی شاعر ، معرفی اجمالی دفتر های شعری هرکدام وسپس ذکر موارد نوستالژی به کار رفته در شعر هر یک ونامگذاری آنها می باشد . که این موارد فوق به ترتیب بسامد مرتب ودسته بندی شده ، ویژگی های هریک ذکر گردیده است. حاصل این بررسی ها بیان میزان به کارگیری ، تنوع ونوع بهره گیری هنری هر شاعر از این عامل وذکر پربسامدترین نوع نوستالژی در شعر آنها می باشد که به وسیله نمودارها وجداول مختلف بیان می گردد ، تا بدین طریق با تفاوت ها وشباهت های فکری این چهار شاعر آشنا شویم. لازم به ذکر است که عواطف واحساسات شاعر ، تعلّق خاطر، وابستگی او نسبت به گذشته وناراضی بودن وی از شرایط موجود مهمترین عامل در شکل گیری غم غربت در اشعارشان می باشد .