الف) مطالعه سینتیک پخت سیستم اپوکسی/نانوکِلِی به وسیله یک دی آمین آروماتیک جدید. در بخش اول این پروژه، پخت یک سیستم نانوکامپوزیتی رزین اپوکسی/نانوکِلِی شامل رزین اپوکسی دی گلیسیدیل اتربیس فنل a (dgeba) و نانوکِلِی با یک عامل پخت دی آمین آروماتیک جدید بررسی شد. ابتدا 4-(4-(6،2-دی فنیل پیریدین-4-ایل)فنوکسی)بنزن-3،1-دی آمین (dap) به عنوان عامل پخت طی سه مرحله تهیه شد. به منظور تعیین نسبت بهینه سیستم dgeba/نانوکِلِی/dap، نمونه ها از مخلوط کردن dgeba، درصدهای مختلف از نانوکِلِی (1، 3، 5، 7 و 9%) و غلظت استوکیومتری dap (phr 58) تهیه شدند. سپس نسبت بهینه این سیستم (3%) با توجه به بیشترین مقدار آنتالپی کل واکنش پخت و با استفاده از ترموگرامهای گرماسنجی تفاضلی روبشی (dsc) تعیین شد و با استفاده از روشهای مختلف از قبیل کیسینجر، ازاوا و هم وارونگی سینتیک پخت بررسی گردید. پارامترهای سینتیکی از قبیل انرژی فعالسازی، فاکتور پیش نمایی و ثابت سرعت از داده های dsc تحت شرایط دینامیک به دست آمدند. پایداری حرارتی رزین پخت شده نیز با استفاده از تجزیه گرماوزن سنجی (tga) مورد بررسی قرار گرفت. ب) سنتز و شناسایی مشتقات جدید بیس-فنانتریمیدازول و پلی آمیدهای برپایه بیس-ایمیدازول. در این قسمت از پروژه، مشتقات جدید بیس-فنانتریمیدازول دریک واکنش یک مرحله ای و چهارجزئی از 10،9-فنانتراکینون، آلدئیدهای مختلف،4،´4-دی آمینودی فنیل اتر و آمونیوم استات تهیه گردید. ساختار مشتقات جدید سنتزشده با استفاده از ft-ir، h nmr1، c nmr13 و آنالیز عنصری مورد بررسی قرار گرفت. این ترکیبات هتروسیکلی جدید، دارای خاصیت فلورسانس بودند و خواص فلورسانس آنها نیز مطالعه شد. در قسمت آخر این پروژه نیز یکسری پلی آمیدهای جدید (pas) برپایه بیس-ایمیدازول و دارای گروههای آویزان آریل بوسیله پلیمریزاسیون تراکمی مستقیم دی آمین 4-[1-(4-(4-(2-(4-آمینوفنیل)5،4-دی فنیل-h1-ایمیدازول-1-ایل)فنوکسی)فنیل)5،4-دی فنیل-h1-ایمیدازول-2-ایل]بنزن آمین (dabi) و دی کربوکسیلیک اسیدهای مختلف تهیه شدند. ساختار پلیمرهای تهیه شده با استفاده از ft-ir، h nmr1 و آنالیز عنصری تایید شد. همه ی پلیمرهای به دست آمده آمورف با ویسکوزیته ی ذاتی dl/g 61/0-52/0 بوده و قابل حل در بسیاری حلالهای آلی بودند. دمای تبدیل شیشه ای (tg) این پلیمرها بطور قابل توجهی تحت تاثیر ساختار شیمیایی آنها قرار گرفته ودر محدوده ی c° 310-230 قرار دارد. این پلیمرها پایداری حرارتی مناسبی را به دلیل دمای کاهش وزن 10% (t10) نسبتاً بالا در محدوده ی c° 399-329 و در اتمسفر هوا دارند.