این آزمایش با استفاده از 420 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 ( مخلوط دو جنس) برای تعیین اثرات افزودن آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین (200 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم جیره)، ویتامین e مازاد بر نیاز (150 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم جیره) و سطوح مختلف پودرسیاه دانه (5/0، 0/1، 5/1 و 0/2 درصد) با استفاده از طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. هر کدام از گروه های آزمایشی شامل 4 تکرار وهر تکرار متشکل از 15 قطعه جوجه گوشتی بود. نتایج نشان داد که افزودن ویرجینیامایسین به جیره فاقد تاثیر معنی دار (05/0<p) بر مقادیر وزن بدن، افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک، وزن نسبی اندام های دستگاه گوارش و اجزاء سرم در سنین 27 و 47 روزگی و همچنین مورفولوژی بخش-های مختلف روده کوچک بود. افزودن ویرجینیامایسین به جیره موجب افزایش مصرف خوراک در دوره سنی 1 تا 10 روزگی، وزن نسبی کبد و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت ژئوژنوم در سن 27 روزگی گردید. افزودن ویتامین e مازاد به جیره فاقد تاثیر معنی دار (05/0<p) بر مقادیر وزن بدن، افزایش وزن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و تلفات (درصد) در سنین مختلف بود، اگرچه مقایسات متعامد بیانگر کاهش وزن زنده در سن 23 روزگی، افزایش ضریب تبدیل خوراک در دوره سنی 1 تا 10 روزگی و کاهش اضافه وزن در دوره سنی 11 تا 23 روزگی با افزودن ویتامین e مازاد به جیره بود. ویتامین e مازاد موجب افزایش وزن لاشه خالی، کبد و سنگدان در سن 27 روزگی گردید، ولی فاقد اثر معنی دار (05/0<p) بر اوزان نسبی (درصد) سایر اندام های دستگاه گوارش در سنین 27 و 47 روزگی بود. افزودن ویتامین e مازاد به جیره موجب افزایش ارتفاع پرز به عمق کریپت در دئودنوم؛ افزایش ارتفاع پرز، کاهش عمق کریپت، افزایش ارتفاع پرز به عمق کریپت و سطح پرز در ژئوژنوم گردید. غلظت هموگلوبین، گلبول های قرمز، پروتئین کل و آلبومین سرم در سنین 27 و 47 روزگی و قابلیت هضم ماده آلی و خشک تحت تاثیرافزودن ویتامین e مازاد به جیره قرار نگرفت. افزودن سطوح مختلف پودر سیاه دانه به جیره فاقد تاثیر معنی دار (05/0<p) بر مقادیر وزن زنده، افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و درصد تلفات در سنین مختلف بود. افزودن پودر سیاه دانه به جیره موجب افزایش معنی دار (05/0>p) وزن نسبی سنگدان، پانکراس و بورس فابرسیوس در سن 27 روزگی؛ پیش معده و سنگدان در سن 47 روزگی در مقایسه با گروه شاهد گردید. ارتفاع پرز به عمق کریپت در دئودنوم؛ ارتفاع پرز، ارتفاع پرز به عمق کریپت و سطح پرز در ژئوژنوم با افزودن پودر سیاه دانه به جیره درمقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری (05/0>p) افزایش یافت. غلظت هموگلوبین در سن 27 روزگی با افزودن پودر سیاه دانه به جیره افزایش یافت. نتایج نشان داد که سایر فراسنجه های سرمی یا قابلیت هضم ماده خشک و آلی جیره تحت تاثیر افزودن پودر سیاه دانه به جیره قرار نگرفتند. نتایج مقایسات مستقل نشان داد که جوجه های تغذیه شده با سطوح بالای پودر بذر سیاه دانه (5/1 و 2 درصد) در مقایسه با سطوح پایین تر (5/0 و 1 درصد) از ضریب تبدیل خوراک پایین تر در کل دوره 1 تا 49 روزگی؛ وزن لاشه و بورس فابرسیوس بالاتر در سن 27 روزگی؛ عمق کریپت دئودنوم بالاتر و عرض نوک پرز کوچک تر ژوژنوم برخوردار بودند. بطور کلی نتایج بیانگر این بود که افزودن پودر سیاه دانه به جیره بدون تاثیر بر فراسنجه های عملکردی، موجب بهبود فراسنجه های مورفولوژیکی دئودنوم و ژئوژنوم گردید.