رقابت روز افزون در سطح تجاری، شرکتها را ناچار می کند برای ادامه حیات خود در بازار، با عوامل متعددی در سطح ملی و بین المللی به رقابت بپردازند. در چنین محیطی گرفتن تصمیمات اقتصادی بهینه توسط مدیران بسیار مهم و حیاتی است. یکی از تاثیرگذارترین تصمیمات مدیران در خصوص تقسیم سود است. رقابت از یک دیدگاه می تواند همچون یک مکانیزم کنترلی و انضباطی برای شرکتها عمل کرده و از طریق افزایش ریسک و هزینه های سرمایه گذاری بیش از اندازه برای مدیران ایجاد انگیزه کند که به جای سرمایه گذاری در پروژ های غیر بهینه وجوه را بین سهامداران تقسیم کنند (مدل پیامد). دیدگاه دیگر پیش بینی می کند از آنجا که شرکتها در بازارهای کمتر رقابتی با هزینه نمایندگی بیشتری در ارتباط با جریان وجه نقد آزاد مواجه هستند از این رو، مدیران موجود در این بازارها سود سهام بیشتری می پردازند تا هزینه های نمایندگی بالقوه ای که به دلیل نبود فشار رقابتی از جانب بازار محصول ایجاد شده است را کاهش بدهند و از طرف دیگر با ایجاد اعتبار برای خود شرایط بهتری برای افزایش سرمایه در آینده فراهم کنند (مدل جانشینی). هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین ساختارهای رقابتی بازار و سیاست تقسیم سود شرکتها با در نظر گرفتن پنج بعد رقابتی بودن بازار ( تمرکز صنعت، قابلیت جانشینی محصول، اندازه بازار، موانع ورود به بازار و تعداد شرکتهای فعال) است. آزمون فرضیات به روش داده های ادغام شده بیانگر این است که قابلیت جانشینی محصولات و اندازه بازار دارای رابطه مثبت و معنی دار با تقسیم سود می باشد و بین سایر ابعاد رقابت و تقسیم سود ارتباط معناداری مشاهده نشد. فرضیه کلی پژوهش نیز که با استفاده از نمره رقابت آزمون شد، ارتباطی مثبت اما غیر معنادار را نشان داد. از بین متغیرهای کنترلی فقط سودآوری ارتباط معناداری با سیاست تقسیم سود نشان داد.