در این مطالعه اثر نانو ذرات اکسیدروی در غلظت های مختلف بر بافت ریه رت های ماده نژاد ویستار در 4 گروه 5 تایی مورد بررسی قرار گرفت. روش ورود نانوذرات به صورت گاواژ به مدت 14 روز در گروه های تجربی یک تا سه به ترتیب با مقادیر 100، 200 و400 میلی گرم برکیلو گرم وزن بدن و یک گروه هم به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. پس از طی مدت آزمایش غلظت آنزیم ldh اندازه گیری شد. نمونه های بافت ریه نیز جداسازی شده و از لحاظ آسیب های پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت. بررسی میزان افزایش غلظت سرمی آنزیم ldh در گروه های تجربی نشان داد که با افزایش میزان اکسید روی خورانده شده، مقدار آن تا حدود دو برابر نسبت به گروه کنترل افزایش می یابد. در گروه های تجربی آسیب های بافت ریه بیشتر به صورت پرخونی خفیف، متوسط تا شدید و پری واسکولیت، پری برونشیولیت لنفوسیتیک شدید و پنومنی بینابینی در سه سطح خفیف تا شدید، همچنین در چند مورد آتلکتازی و افزایش ترشحات موکوسی بافت ریه نیز مشاهده گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد نانوذرات اکسید روی در مدل حیوانی سمی بوده و اثرات مخرب بر ریه دارد. لذا پیشنهاد می شود که این نانوذره در صنایع مختلف با ملاحظات بهداشتی بکار رود و همچنین ارزیابی سلامت افراد شاغل در این صنایع ضروری می باشد .