هدف: fresh frozen plasma(ffp) و prothrombin complex concentrate(pcc) دو گزینه درمانی مهم برای برگشت سریع اثر وارفارین هستند. در این مطالعه ما بر آن هستیم که به ارزیابی اثر بخشی بالینی و ایمنی pcc در مقایسه با ffp در برگشت سریع اثر وارفارین در بیماران با دریچه قلب مکانیکی که تحت روش های تهاجمی قرار میگیرند بپردازیم. روش کار: پروتکل اجرایی در کمیته بالینی بیمارستان قلب شهید رجایی مطرح و تائیدگردید. 50 بیمار با international normalized ratio(inr) بالای 5/2 و مبتلا به بیماری دریچه قلبی بین 85-18 سال در این مطالعه وارد شدند. بیماران را به صورت block randomizedانتخاب کردیم. سپس بیماران به دو گروه تقسیم شدند. 25 بیمار pcc و 25 بیمار ffp دریافت کردند. ffp بر اساس وزن بدن بیمار ( ml/kg15-10) تزریق شد و pcc نیز بر اساس وزن بدن بیمار، inr اولیه و هدف طبق دستور کارخانه سازنده تجویز شد. inr نیم ساعت، چهار ساعت، هشت ساعت، دوازده ساعت، شانزده ساعت، بیست ساعت، بیست و چهار ساعت و چهل هشت ساعت پس از تزریق pcc و ffp اندازه گیری شد. همچنین تعداد بیمارانی که به inr زیر 5/2 رسیدند , هموگلوبین و هماتوکریت قبل و بعد از تزریق , تعداد بیمارانی که نیاز به دوز اضافه برای رسیدن به inr هدف داشتند و عوارض سوء بین دو گروه به صورت جداگانه پس از 48 ساعت مورد مقایسه قرار گرفت نتایج: میانگین inr قبل از تزریق pcc و ffp بین دو گروه تغییر معنی داری نداشت. inr طی 48 ساعت پس از تزریق pcc به مراتب پایین تر و با تغییرات کمی همراه بود. در صورتی که به دنبال تزریق ffp ، inr همچنان بالای 5/2 بود و با تغییرات زیادی همراه بود. تغییرات inr بین دو گروه معنی دار بود. (05/0p-value<) طی 48 ساعت پس از تزریق ffp وpcc , 19 (76%) نفر از بیماران در گروه pcc و تنها 5 (20%) نفر از بیماران در گروه ffp به inr هدف رسیدند . 5 بیمار درگروه pcc و 17بیمار در گروه ffp نیاز به دوز اضافه داشتند. (05/0p-value<) تغییرات هموگلوبین و هماتوکریت قبل و بعد از تزریق pcc وffp بین دو گروه معنی دار نبود. (05/0p-value>) در طی مطالعه هیچ عوارض جانبی به دنبال تزریق pcc و ffp مشاهده نشد. بحث و بررسی: در این مطالعه رسیدن به inr هدف به دنبال تزریق pcc اثر بخش و موفق آمیز بود و 76% بیماران به دنبال تزریق pcc طی 48 ساعت به inr هدف رسیدند.

یکی از عوامل موثر بر کارایی کامپوزیت های پلیمری تقویت شده با الیاف، کیفیت انتقال تنش در فاز مشترک بین لیف و پلیمر در کامپوزیت است. ساختار و خواص فاز مشترک مهم ترین عامل برای انتقال بار بین لیف و پلیمر زمینه است که به نوبه خود بر خواص مکانیکی نهایی کامپوزیت ها موثر خواهد بود. هدف از این پژوهش، بررسی نوع نانو ذرات به کاررفته در ایجاد درگیری مکانیکی در فاز مشترک لیف- رزین به منظور دستیابی به خواص بهتر در کامپوزیت هاست. در این پژوهش، تأثیر نانو ذرات سیلیکا، ذرات سیلیکا اروژل، نانو ذرات و نانویسکر سیلیسیم کاربید در پوشش سطح الیاف بر روی خواص میکرو مکانیکی (آزمون ریز قطره) و ماکرو مکانیکی (آزمون کشش، خمش، پانچ برشی) کامپوزیت شیشه اپوکسی موردبررسی قرار گرفت.