هدف از این پژوهش رابطه بین اثر بخشی آموزش های ضمن خدمت وتوانمند سازی کارکنان شهرداری های مناطق یک و چهار شیراز می باشد . روش پژوهش از نوع همبستگی است جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی کارکنان شهرداری های مناطق یک و چهار شیراز که دوره های آموزش ضمن خدمت را گذرانده اند و تعداد آنها برابر با 100 نفر است که در سال 1390 مشغول به کار بوده اند . با توجه به حجم کم آماری در این تحقیق کل جامعه آماری مورد بررسی قرار گرفت . ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه اثربخشی آموزش ضمن خدمت و پرسشنامه توانمند سازی کارکنان بود که توسط ادبی 1383 تهیه گردیده است. نتایج نشان داد که بین کارکنانی که آموزش ضمن خدمت را اثربخش می دانند و کارکنانی که آموزش ضمن خدمت را اثربخش ندانستند تفاوت معناداری وجود دارد. کارکنانی که آموزش ضمن خدمت را اثر بخش می دانند در مولفه های توانمند سازی آموزش ، فرهنگ، مشارکت از توانمندی بیشتری برخوردار بوده اند و در بعد انگیزش تفاوتی مشاهده نشد. همچنین بین اثربخشی آموزش ضمن خدمت و توانمند سازی کارکنان رابطه مثبت و معنی داری مشاهده شد.از بین ابعاد اثربخشی آموزش ضمن خدمت فقط بعد رضایت مندی قادر به پیش بینی توانمند سازی کارکنان می باشد