امروزه با توجه به تغییرات تعداد و نوع تقاضای مشتریان، استفاده از رویکرد های قدیمی مانند تولید کارگاهی یا سیستم خط تولید در همه موارد نمی تواند پاسخگو باشد و باید از سیستم های نوینی که انعطافپذیری بیشتری دارند استفاده شود. سیستم های تولیدی سلولی یکی از این رویکرد های نوین میباشند که دارای ویژه گیهای خاصی برای جوابگویی به تقاضای مشتریان است. در این رساله در مورد ازمانبندی سیستم های تولیدی سلولی مجازی صحبت به عمل میآید که در آنها برای سلولها ماهیت فیزیکی درنظر نمیگیرند. در این پایاننامه از تکنیکهای فراابتکاری الگوریتم ژنتیک و الگوریتم تبریدشبیهسازی شده برای حل مساله زمانبندی سلولهای تولیدی مجازی با در نظرگرفتن تابع هدف کمینه سازی مجموع موزون جریمهی دیرکرد و مجموع مسافت سفر استفاده شده است. مسئله به دو دسته ابعاد بزرگ و ابعادکوچک تقسیم شده است. با توجه به نیاز زمانهای بسیار طولانی برای حل دقیق مسایل بزرگ، جوابهای بدست آمده از الگوریتمهای پیشنهادی با یکدیگر در محدودیت زمانی 3600 ثانیه مقایسه خواهند شد. نتایج محاسباتی بیانگر این مطلب هستند که هردوی الگوریتمهای ژنتیک و تبرید شبیهسازی شده بخوبی عمل میکنند ولی در کل بخصوص در مسایل با ابعاد بزرگتر الگوریتم تبریدشبیه سازی شده عملکرد بهتری دارد.