امروزه اکثر محققان و معلمان متقاعد شده اند که زبان آموزان از دانش سایر زبانها هنگام فراگیری یک زبان جدید استفاده می کنند (اشمیت، 2002). مجموعه وسیعی از تحقیقات پدیده انتقال زبانی را هنگام فراگیری زبان جدید تایید می کنند. با این وجود، محققان مجموعه عواملی از قبیل مهارت ، اخیر بودن ، و تیپ زبانی را شناسایی کرده اند که به عقیده آنها بر فرایند انتقال تاثیر خواهند گذاشت. از اینرو تحقیق کنونی بر آن شد تا انتقال میان زبانی درنوشتار و گفتار زبان آموزان دوزبانه انگلیسی که در حال یادگیری انگلیسی به عنوان زبان خارجی هستند را مورد بررسی قرار دهد. فرض اصلی بدین گونه بود که میزان انتقال در سطوح مختلف مهارت متفاوت است. در این راستا تعداد 80 دانشجوی دوزبانه کردی- فارسی از جمله زن و مرد برای شرکت در این پژوهش برگزیده شدند. تمام شرکت کنندگان مورد نظر که در سنین بین 26- 18 قرار داشتند بر اساس نمره شان در آزمون تعدیل شده اف سی ای به دو گروه با سطوح مختلف مهارت زبانی (ضعیف و پیشرفته) تقسیم شدند. داده های بیشتر با استفاده از پرسشنامه اطلاعات شخصی، مصاحبه، پرسشنامه های بازنگری و نگارش گردآوری شدند. نتایج دو سری آزمون گروههای مستقل تیـ تست حاکی از آن بود که زبان آموزان دارای سطح زبانی پیشرفته در مقایسه با زبان آموزان ضعیف گرایش کمتری نسبت به انتقال در نوشتار و گفتار به انگلیسی ازخود نشان دادند. آنالیز داده های کیفی نیز نشان داد که هر دو گروه از یک زبان واحد (فارسی) به عنوان زبان مرجع برای انتقال استفاده میکردند. این نتایج با توجه به اهمیت نقش زبانهای اول و دوم زبان - آموزان انگلیسی در یادگیری زبان مقصد مورد بررسی قرار خواهد گرفت. پیامدهای بیشتر این تحقیق برای تدریس زبان در محیط های چند زبانه و همچنین پیشنهاد برای تحقیقات بیشتر، در متن پایان نامه بحث می شود.