چکیده: در ایران تا آغاز برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، به کارآفرینی توجهی نشده بود، اما در این برنامه به علت وجود بیکاری گسترده به ویژه در میان جوانان و دانش آموختگان دانشگاه‏ها و پیش‏بینی تشدید این معضل در دهه 1380، کارآفرینی مورد توجه قرار گرفت. لذا به منظور توسعه و ارتقای سطح کارآفرینی، به ویژه ابعاد آموزشی و پرورشی دانشجویان و دانش آموختگان مقاطع گوناگون تحصیلی و فراهم آوردن مشارکت هرچه بیشتر دانشگاهیان در توسعه کشور، آیین نامه طرح توسعه کارآفرینی در دانشگاه‏های کشور تهیه و برای اجرای به دانشگاه‏ها ابلاغ شد، در همین راستا در بسیاری از دانشگاه‏ها مرکز کارآفرینی ایجاد شده. نظر به اهمیت و نقشی که دانشگاه‏ها در ایجاد کارآفرینی می‏توانند داشته باشند، پژوهش حاضر در صدد بررسی موضوع با استناد به بررسی نگرش اعضای هیات علمیو کارشناسان در ارتباط با نقش یاد شده است. در واقع پرسش اساسی پژوهش آن بوده است که دانشگاه‏ها چه اندازه در ایجاد کارآفرینی موثر بوده‏اند. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است که بصورت پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری پژوهش حاضر 384نفر از اساتید و کارشناسان حوزه کارآفرینی می‏باشند کهبه صورت چندمرحله‏ای انتخاب شده‏اند. تجزیه و تحلیل داده‏ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی از طریق نرم افزارspssانجام‏پذیرفته است. نتایج حاصل به صورت کلی نشان می‏دهد که دانشگاه‏های ما از نظر میزان تاثیر در توسعه کارآفرینی در ابعاد مورد بررسی درپژوهش حاضر ناموفق بوده‏اند. و چالش‏های بسیاری در این زمینه در مقابل دانشگاه‏ها قرار دارد. کلید واژه: کارآفرینی، آموزش کارآفرینی، کارآفرینی دانشگاهی