ادغام تدریجی اقتصادهای ملی در اقتصاد بین الملل، که ازویژگی های آن، افزایش حجم تجارت جهانی، سرمایه گذاری مستقیم بین المللی وگسترش ارتباطات بین ملل بوده است، موجب شده تا انگیزه سیر و سیاحت جهانی بالا رود. کشور های در حال توسعه گردشگری را وسیله ای برای پیشرفت همه جانبه می دانند، در حالی که اقتصادهای پیشرفته آن را بخش اساسی فعالیت های اوقات فراغت و سرگرمی تلقی می کنند. از آنجا که بیشتر کشور های اسلامی با معضلاتی همچون نرخ های نازل رشد اقتصادی روبرو می باشند، لذا این کشور ها برای رهایی از چنین مشکلاتی نه تنها از طریق منابع متداول رشد ازجمله سرمایه گذاری در منابع انسانی و فیزیکی، درجه باز بودن اقتصاد، سرمایه گذاری مستقیم خارجی و شاخص آزادی اقتصادی بلکه از طریق بهبود در صنعت توریسم نیز می توانند اقتصاد خود را توسعه داده و به نرخ های بالاتری از رشد دست یابند. از سوی دیگر رشد اقتصادی نیز می تواند با توسعه تسهیلات و زیر بناهای گردشگری موجب توسعه صنعت گردشگری شود. در این مطالعه با استفاده از روش های اقتصاد سنجی در چارچوب داده های تابلویی همزمان به پایه ریزی مدل های توریسم بین الملل و رشد اقتصادی برای 21 کشور عضو سازمان کنفرانس اسلامی در بازه ی زمانی (2010-1995) اقدام گردیده است. نتایج با استفاده از داده های مربوط به کشور های منتخب عضو سازمان کنفرانس اسلامی نشان دهنده ی تأثیر مثبت و معنادار توریسم بین الملل، سرمایه فیزیکی، درجه باز بودن اقتصاد و آزادی اقتصادی بر رشد اقتصادی است. همچنین نتایج بدست آمده در مدل توریسم بین الملل نشان می دهد که رشد اقتصادی در این کشور ها با توسعه تسهیلات و امکانات زیر بنایی سبب توسعه گردشگری می شود و افزایش درآمد سرانه هر یک از کشور های اسلامی منجر به افزایش تقاضای توریسم بقیه اعضا می شود، همچنین گسترش تجارت وکاهش قیمت ها بر توسعه گردشگری موثر است.