با توجه به جایگاهی که نور در فرهنگ و هنر ایران زمین داشته است و فقر پژوهش درراستای موضوع ذکر شده طی سالیان اخیر ، نگارنده بر آن شده تا طی پژوهشی کامل نسبت به بضاعت ، تمامی عناصر و المان های نوری در فرهنگ گذشته اعم از قبل از اسلام (زروانی ، میترا ، زرتشتی ، مانوی .....)و بعد از اسلام سلجوقیان ، ایلخانیان و صفویه مطالعه کند و مبتنی بر میراث گذشته و تکنولوژی حال حاضر روش نور پردازی خاصی را تدوین کند که شاید در مسیر حل بحران هویتی امروز کارگشا بوده و گامی هر چند کوچک در راستای پیوند فرهنگی ایران امروز با باورها و دستاوردهای تاریخی، بومی این مهد تمدن دیرین باشد .