مباحث آموزشی در حوزه یادگیری و آموزش زبان بر انگیزه به عنوان یکی از عوامل اصلی تاکید نموده اند. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی دیدگاههای دانش آموزان در مورد عوامل انگیزه دهنده و ضدانگیزه دهنده در دانشگاهها و موسسات زبان می باشد. همچنین در صدد یافتن پاسخ به اینست که آیا تفاوت معناداری میان زبان آموزان در دانشگاهها و موسسات با توجه به انگیزه دهنده ها و ضانگیزه دهنده هایشان وجود دارد. در جهت دستیابی به هدف تحقیق 300 زبان اموزانگلیسی در سطوح متوسط یا بالاتر که متعلق به دو گروه زبان آموزان موسسه و دانشگاه بودند بعنوان شرکت کنندگان این تحقیق انتخاب شدند. به هر دو گروه پرسشنامه های انگیزه و ضدانگیزه داده شد. از طریق تحلیل عامل اکتشافی ،دو عامل انگیزشی، به عنوان ابزاری و ادغامی شناسایی شدند.نتایج نشان داد انگیزه یادگیرندگان ذاتا بیشتر ابزاری بوده است. به علاوه عوامل ضدانگیزه به شش دسته تقسیم شدند: عدم علاقه، آموزگاران، محیط کلاس، تجربه شکست، ویژگیهای کلاس، مواد مورد استفاده در کلاس. محیط کلاس، ویژگیهای کلاس، و مواد مورد استفاده در کلاس به عنوان رایج ترین عوامل ضدانگیزه در بین زبان آموزان ایرانی در هر دو محیط مورد مطالعه یافت شدند. علاوه بر این برطبق نمونه های مستقل، این مطالعه گویای این بود که زبان آموزان در موسسات زبان انگیزه ابزاری بیشتری نسبت به همتایان خود در دانشگاهها دارا می باشند.درخصوص ضدانگیزه دهنده ها، یادگیرندگان دانشگاه بر آموزگاران و مواد مورد استفاده در کلاس در مقایسه با افراد در موسسات زبان تأکید بیشتری نمودند.