هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر قصه گویی بر توجه و تمرکز دیداری، شنیداری و مهارت های اجتماعی کودکان دبستانی بود. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی که از طرح پیش آزمون و پس-آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه دانش آموزان پسر مقطع دبستان منطقه 2 و 5 شهر تهران که در سال تحصیلی (1391-1390) مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه مورد بررسی دو گروه 26 نفری بودند که یک گروه به عنوان گروه آزمایش وگروه دیگر به عنوان گروه کنترل و به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. سپس از طریق پیش آزمون و پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل مورد سنجش قرار گرفتند. که اطلاعات مورد نیاز نیز از طریق آزمون های دقت تولوز-پیرون، توجه و تمرکز شنیداری و مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت جمع آوری شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار استنباطی از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته-های حاصل شامل، (63/23=(27/1)f) در سطح معناداری (05/0 >p) نشان می دهد که روش قصه گویی باعث تغییر در گروه ها شده است. بنابراین می توان گفت که قصه گویی بر افزایش تمرکز دیداری کودکان دبستانی موثر است. هم چنین (01/26=(27/1)f) در سطح معناداری (05/0 >p) نشان می دهد که قصه-گویی بر افزایش توجه و تمرکز شنیداری کودکان دبستانی موثر است و (87/13=(27/1)f) در سطح معناداری (05/0 >p) نشان می دهد قصه گویی بر افزایش مهارت های اجتماعی کودکان دبستانی موثر است. کلید واژه ها: قصه گویی، توجه و تمرکز دیداری شنیداری، مهارت های اجتماعی.