مارشالاژیا مارشالی انگل شیردان سم داران اهلی و وحشی در نواحی معتدل دنیا می باشد. این نماتود شیوع بالایی در نواحی مختلف دنیا دارد . تاکنون مطالعات کمی در باره بیماری زایی مارشالاژیا مارشالی انجام گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی آلودگی مارشالاژیا مارشالی بر روی ترشح اسید شیردان، میزان گاسترین و پپسینوژن سرم و تغییرات مورفولوژیک بافت شیردان ناشی از مهاجرت انگل بوده است. ابتدا 10 راس بره 6 ماهه به دوگروه 5 تایی aو bتقسیم شدند. پس از درمان ضد انگلی و اطمینان به عدم آلودگی بره ها به کرم های گوارشی ، به بره های گروه a از طریق لوله معدی 5000 لارو عفونی زای مارشالاژیا مارشالی خورانده شد. در حالی که گروه b هیچ گونه لاروی دریافت نکردند. نمونه گیری از مدفوع بره ها بطور روزانه و محتویات شیردان بطور هفتگی و خونگیری هر هفته دو بار انجام گرفت. پس از سی روز بره ها کشتار شده و تعداد کرم های بالغ در شیردان شمارش گردید. بافت های ضایعه دیده شیردان برای بررسی های پاتولوژیک نمونه برداری شدند . اولین ظهور تخم در کل بره ها در روز 21 بعد از ایجاد آلودگی و میانگین تخم های موجود در مدفوع 3 عدد بود. در طول 30روز میانگین تخم های مارشالاژیا به 72/35±6/61 رسید. در گروه آلوده تغییرات چشمگیری درپپسینوژن سرم وph شیردان مشاهده گردید به طوری که مقادیر فوق به طور واضحی افزایش نشان داد.(p<0.001)در تمام بره های آلوده شده میزان پپسینوژن سرم وph شیردان از روز 7 به بعد شروع به افزایش داشت که در روز 16 بعد از آلودگی به بالاترین میزان خود رسید. بعد از روز 16 روند کاهشی در میزان پپسینوژن سرم وph شیردان دیده شد اما علی رغم این کاهش میزان آن باز هم از حد نرمال بالاتر بود. نتایج نشان داد تمامی بره های آلوده شده ضایعات مخاطی با تراکم متفاوت را نشان می داد. درمشاهدات میکروسکوپی دو نوع ضایعه حادو مزمن مشخص درمقاطع شیردان قابل رویت بود. درمقایسه مقادیر وزن، ائوزینوفیل و گاسترین دو گروه درمانی و کنترل اختلاف معنی داری مشاهده نشد . در نهایت می توان بیان کرد رشد مارشالاژیا مارشالی در غدد شیردان باعث ایجاد تغییرات پاتوفیزیولوژی از جمله کاهش اسیدیته محتویات شیردان، افزایش ph شیردان وافزایش غلظت پپسینوژن سرم می شود. کاهش ترشح اسید شیردان به علت جایگزین شدن سلول های مرزی با سلول های غیرمتمایز یافته می باشد. تغییرات هیستولوژی شامل هایپریلاژی سلول های مخاط، از دست رفتن سلول های پاریتال و نفوذ سلول های اماسی ازجمله گرانولوسیت و لنفوسیت می باشد. در این طرح نشان داده شد که الودگی به مارشالاژیا مارشالی منجر به تغییرات پاتوفیزیولوژیک در بره هامی شود. نتایج این طرح مشابه نتایج مطالعات قبلی در ایجاد الودگی با تلادورساژیا سیرکومسینکتا همراه با تغییر سریع عملکرد شیردان می باشد