هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه سبکهای مدیریتی (وظیفه مدار و رابطه مدار) مدیران با خلاقیت و خود کارآمدی از دیدگاه معلمان زن شهرستان رشت می باشد. روش تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل: کلیه معلمان زن مدارس ابتدایی شهرستان رشت که در سال تحصیلی90-91 مشغول به فعالیت می باشد که تعداد آنها در ناحیه یک برابر700 نفر و در ناحیه دو 600 که جمعاً 1300 نفر جامعه آماری ما را تشکیل می دهند که از این تعداد نمونه ی از طریق جدول مورگان و با حجمی برابر297 نفر انتخاب شد. همچنین در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ی استفاده گردید. داده ها و اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه های، توصیف رفتار مدیر سید مهدی الوانی، آزمون خلاقیت عابدی و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران جمع آوری و مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. برای تحلیل داده ها در این پژوهش از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در بخش توصیفی مورد استفاده شامل محاسبه انحراف معیار، میانگین و فراوانی.... ، و برای آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که:بین سبک مدیریت وظیفه مدار با خلاقیت معلمان با 99% اطمینان همبستگی معکوس و معنی داری وجود دارد و سبک مدیریت وظیفه مدار به تنهایی می توانند 04/0 درصد از تغییرات خلاقیت معلمان را تبیین نمایید. همچنین بین سبک مدیریت رابطه مدار با خلاقیت معلمان با 99% اطمینان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد و سبک مدیریت رابطه مدار به تنهایی می توانند16/0 درصد از تغییرات خلاقیت معلمان را تبیین نماید. از سوی دیگر، نتایج نشان داد که: بین سبک مدیریت وظیفه مدار با خود کارآمدی معلمان با 95% اطمینان همبستگی معکوس و معناداری وجود دارد و سبک مدیریت وظیفه مدار به تنهایی می توانند01/0 درصد از تغییرات خود کارآمدی معلمان را تبیین نمایید. همچنین بین سبک مدیریت رابطه مدار با خود کارآمدی معلمان با 99% اطمینان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و سبک مدیریت رابطه مدار به تنهایی می توانند22/ درصد از تغییرات خودکارآمدی معلمان را تبیین نماید. کلید واژه ها: سبک مدیریت، سبک وظیفه مدار، سبک رابطه مدار، خلاقیت و خود کارآمدی