آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد اجتماعی که تربیت و تعلیم رسمی افراد را بر عهده دارد و تامین کننده منابع انسانی برای سایر سازمان ها است، از نقش و جایگاه مهمی در جامعه برخوردار است. در این راستا، معلم به عنوان رکن اساسی تعلیم و تربیت، در آموزش و پرورش به شمار می آید و تحقق اهداف آموزش و پرورش در گرو کار و فعالیت معلمانی متعهد، مسئول، سالم و با نشاط است. یکی از مسائلی که امروزه می تواند در زمینه کارایی و اثربخشی معلمان خدشه وارد کند، وجود فرسودگی شغلی در بین آنان است. در پژوهش حاضر، تاثیر عوامل اجتماعی بر فرسودگی شغلی در بین معلمان استان مازندران مورد بررسی و آزمون تجربی قرار گرفته است. این پژوهش با روش پیمایش انجام شده است و در آن معلمان استان مازندران در سال تحصیلی 92-91 به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند و تعداد 320 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب و پرسشنامه بین آنها توزیع شد. سپس اطلاعات جمع آوری شده به کمک نرم افزار spss و با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن است که فرسودگی شغلی در بین معلمان استان مازندران در سطحی متوسط و ضعیف مشاهده می شود. همچنین بین متغیرهای سن، محیط دموکراتیک در مدارس، آموزش دانش آموز محور، اثربخشی مدیر، توانایی و عملکرد دانش آموزان، فشار از سوی والدین، فشار کاری، فشار ناشی از معلمان، محیط و جو مناسب کلاس و جایگاه اجتماعی معلمان در جامعه با فرسودگی شغلی رابطه ای معنادار ولی معکوس وجود دارد درحالیکه رابطه بین تعداد دانش آموزان در کلاس و فرسودگی شغلی معلمان معنادار و مثبت است. نتایج تحلیل رگرسیونی فرسودگی شغلی نشان داد که در جامعه آماری ما متغیر آموزش دانش آموز محور بیشترین تاثیر معنادار را بر ایجاد فرسودگی شغلی در بین معلمان دارد.