شهر به عنوان یک موجود زنده، دارای طبیعتی پویا بوده و به طور دائم در حال تغییر است. در این تغییر و پویایی برخی مناطق شهری کارایی خود را از دست داده و برای بهبود شرایط نیازمند اجرای طرح هایی نظیر ساماندهی و نوسازی است. طرح مسکن مهر به عنوان یکی از سیاست های دولت در بخش مسکن و در راستای تأمین مسکن متناسب با نیازهای اقشار مختلف جامعه است. یکی از راهبردهای اجرایی این سیاست، برنامه ریزی مطالعاتی و اجرای آن در بافت های ناکارآمد و اصطلاحاً فرسوده شهری است. این پژوهش بر آن است ضمن ارزیابی امکان اجرای طرح مسکن مهر در بافت های فرسوده منطقه 20 تهران، با شناخت مسائل و مشکلات آن از دیدگاه مردم، زمینه های مشارکت مردم را شناسایی کرده و راهکارهای قابل اجرا در این منطقه و سایر مناطق را مشخص نماید. تحقیق حاضر از نوع توصیفی، تحلیلی بوده و مردم ساکن در بافت فرسوده به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شده اند. از این جامعه آماری براساس فرمول کوکران و روش نمونه گیری طبقه بندی شده و سیستماتیک تصادفی تعداد 376 نمونه انتخاب شده و دو سری پرسشنامه بین خانوارهایی که در طرح مشارکت داشته اند و آنهایی که در طرح مشارکت نداشته اند توزیع و داده های لازم جمع آوری شده است. داده ها با استفاده از روش های آماری و استنباطی و با استفاده از نرم افزارهای spss و excel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مهمترین شاخص های مورد بررسی سطح درآمد، مساحت واحدهای مسکونی، نوع سند مالکیت، میزان آگاهی و اعتماد مردم به تداوم طرح ها و چگونگی دریافت و بازپرداخت تسهیلات هستند. نتایج بدست آمده نشانگر وجود رابطه بین میزان درآمد و نوع سند مالکیت ساکنین و میزان مشارکت آنها در طرح می باشد. همچنین بالا بودن سن ساکنین بافت فرسوده و عدم اطمینان آنها به نتیجه بخش بودن طرح سبب مشارکت پایین این ساکنین شده است. ضمن اینکه بسیاری از ساکنین هنوز از واقع بودن ملک خود در محدوده بافت فرسوده اطلاعی ندارند. بنابراین لازم است با برنامه ریزی و پرداخت به موقع تسهیلات و حمایت و نظارت بیشتر مسئولین شهری زمینه اجرای بهتر طرح فراهم و به ساکنینی که در بافت فرسوده مصوب منطقه ساکن هستند اطلاع رسانی موثرتری صورت گیرد.