این پژوهش با هدف رابطه ی سبک های حل مساله و رشد اخلاقی با رضایت از زندگی در دانشجویان دانشگاه ازاد واحد علوم تحقیقات در سال تحصیلی 90-91 انجام شد. روش پژوهش همبستگی بود و ابزار پژوهش، پرسشنامه های حل مساله ی کسیدی و لانگ و رشد اخلاقی معنوی پور و رضایت از زندگی داینر بود.جامعه ی اماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه علوم تحقیقات بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 250 نفر انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه به روش همزمان انجام شد. نتایج بدست امده از پژوهش،نشان داد که بین سبکهای حل مساله و رشد اخلاقی با رضایت از زندگی رابطه وجود دارد.