نام پژوهشگر: کبری سلیمیان
کبری سلیمیان شهین نجار پیرایه
گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی در میان باکتری ها، به یک معضل بهداشتی درجهان تبدیل شده است. از جمله مکانیسم های مهم مقاومت در دو باکتری سالمونلا و انتروباکتر ، تولید آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیفی نظیر tem, shv و ctx-m و نیز آنزیم های تغییر دهنده آمینوگلیکوزیدها (ames) هستند که ژن های آنها بر روی عناصر قابل انتقال قرار دارند. تعداد 110 ایزوله بالینی از دو باکتری سالمونلا و انتروباکتر جمع آوری شد. ایزوله های بالینی سالمونلا با استفاده از آنتی سرم های مونووالان تعیین سروگروه شدند. ایزوله های بالینی انتروباکتر با استفاده ازسیستم api 20 e تعیین گونه شدند. حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن و فنوتیپ esbls به روش combined disk تعیین گردید. ژن های کد کننده آنزیم های tem،shv ، ctx-m ، aph(3?)-ia، ant(2??)-ia، aac(6?)-ib و aac (3)-iia و نیز ژن های کد کننده اینتگرون های کلاس 1،2 و3 توسط pcr و با پرایمرهای اختصاصی شناسایی شدند. انتقال کانژوگیتیو 15-ctx-m با روش براث متینگ بررسی گردید. میزان مقاومت دارویی ایزوله های سالمونلا و انتروباکتر به ترتیب نسبت به 16 و 14 آنتی بیوتیک به دست آمد. 4 سویه سالمونلا و 14سویه انتروباکتراز لحاظ فنوتیپی مولد esbl بودند. در این مطالعه درصد سروگروه های سالمونلای جداشده عبارتند از سروگروه a 8/1% ، سروگروه b 10% ، سروگروه c6/13% ، سروگروه d 4/56% و درصد سایر سروگروه ها 2/18% می باشد. درصد گونه های انتروباکتر (2/78 % ) نمونه e.cloacae، 15( 6/13% ) نمونه e.aerogenes و 9 نمونه (2/8 % ) e.sakazakii بودند. فراوانی آنزیم های ,tem shv , ctx-m , ant(2??)-ia , aph(3?)-ia , aac(3)-iia و aac(6?)-ib در سالمونلا عبارتند از به ترتیب 6/3 ? ، 0 ? ، 6/3? ،9/0? ، 0 ? ، 0 ? و 8/1? و فراوانی این آنزیم ها در انتروباکتر به ترتیب 2/18? ، 9/0 ? ، 8/11? ، 5/4 ? ، 5/4 ? ، 3/7 ? و 8/11 ? بود.یک ایزوله سالمونلا و 3 ایزوله انتروباکتر دارای پلاسمید کانژوگاتیو حاوی ژن blactx-m-15 بودند. درصد فراوانی اینتگرون های کلاس 1و2 در سالمونلا 7/32 ? و4/6 ? و در انتروباکتر 40 ? و 3/7 ? بود. اینتگرون کلاس 3 در هیچ ایزوله ای دیده نشد. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که بالاترین سروگروه بالینی سالمونلا، سروگروه d است و شایع ترین گونه بالینی انتروباکتر ، انتروباکتر کلواکه می باشد. به عنوان یک نتیجه، از سفالوسپورین های نسل سوم و آمینوگلیکوزیدها می توان برای درمان عفونت های ناشی از این باکتری ها استفاده کرد.