با توجه به اهمیت قصد کارآفرینی به عنوان یگانه عامل پیش بینی کننده رفتار کارآفرینانه، پژوهش حاضر به بررسی عوامل موثر بر قصد کارآفرینانهی دانشجویان کارشناسی ارشد مدیریت گردشگریِ دانشگاه علامه طباطبایی می پردازد و اثر عوامل فردی و محیطی را بر قصد کارآفرینی در گردشگری بررسی می کند. گرچه مطالعات بسیاری در زمینه قصد کارآفرینانه دانشجویان تاکنون صورت گرفته است ولی تعداد معدودی از آنها بر قصد کارآفرینان دانشجویان گردشگری توجه داشته اند. علاوه بر این، شمار بالا و روزافزون دانشجویان و دانش آموختگانِ آموزش عالی در رشته ی مدیریت گردشگری، تمرکز بیشتر بر تقویت کارآفرینیِ گردشگری در میان این گروه جمعیتی را بیش از هر زمان دیگری ضروری می سازد که این امر مستلزم شناسایی عوامل موثر بر بروز رفتار کارآفرینی گردشگری در دانشجویان می باشد. نتایج بررسی ها با بکارگیری ابزار پرسش نامه جهت گردآوری اطلاعات اولیه و بهره گیری از روش حداقل مربعات جزیی برای تحلیل متغیرهای پنهان مدل ساختاری نشان می دهد عوامل پیشنهاد شده بر اساس مدل پیشنهادی تاثیر مثبت و قوی بر قصد کارآفرینی گردشگری داشته و بر اساس پیمایش به عمل آمده بر نمونه ای از دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی مدیریت گردشگری نتایج نشان داد که بیش تر دانشجویان از نگرش و خودباوری خوبی برخوردارند اما هنجارهای اجتماعی و حمایت های اجتماعی لازم را از سوی جامعه کنونی درک نکرده اند. از این رو متغیرهای هنجارهای اجتماعی و حمایت های اجتماعی به عنوان عوامل محیطی در واقع موانع موجود بر راه اندازی کسب و کار گردشگری دانشجویان بشمار آمده اند. این مقاله بر اهمیت به کارگیری رهیافت کل نگر در تحقیقات مربوطه به عوامل موثر بر قصد کارآفرینی گردشگری تاکید دارد. نتایج فوق زمینه تدوین راه کارهایی بر اساس پیشنهادهای ارایه گردیده در پایان پژوهش در راستای تقویت قصد بروز رفتار کارافرینانه در دانشجویان گردشگری را فراهم نماید.