این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی ‏‎(quasi-experimental)‎‏ از نوع آزمون - کنترل ‏‎(exerimental-control)‎‏ است که با هدف ارزشیابی برنامه آموزش بهداشت در کاهش آلودگی به شپش سر در دختران مدارس ابتدایی شهر چابهار در سال 1380 انجام پذیرفته است. ابزار و روش گردآوری داده ها در این تحقیق شامل پرسشنامه، برگ مشاهده مستقیم رفتار ‏‎(check-list)‎‏ و معاینه سر ‏‎(head-exam)‎‏ بوده و اطلاعات مربوط به واحدهای مورد مطالعه در دو مرحله گردآوری شد. در این مطالعه دو دبستان دخترانه از شهر چابهار انتخاب شدند و با روش نمونه گیری خوشه ای دور مرحله ای از کل دانش آموزان دو کلاس پنجم آن مدارس 86 نفر انتخاب و معاینه سر شدند. گروه آزمون در مرحله قبل از آموزش 7/58% آلوده به شپش سر بودند و در گروه کنترل نیز 5/37% از دانش آموزان آلوده بودند. سپس در گروه آزمون مداخله آموزشی بعمل آمد و پس از یک ماه و نیم، آزمون ثانویه ‏‎(post-test)‎‏ انجام شد. یافته های بدست آمده اختلاف معنی داری را در مورد تاثیر برنامه آموزش بهداشت بر آگاهی، نگرش و رفتارهای بهداشتی دانش آموزان و مادران نشان می دهد و در ضمن میزان آلودگی در گروه آزمون پس از مداخله به 40% کاهش یافت. این در حالی است که در گروه کنترل در همان مدت زمان 40% به میزان آلودگی افزوده شد. آزمونهای آماری در گروه آزمون با (001/0‏‎p<‎‏) و در گروه کنترل (002/0‏‎p<‎‏) اختلاف معنی داری را ناشن مید هد و این مطالب گویای این واقعیت است که برنامه اموزش بهداشت در کاهش آلودگی به شپش سر واحدهای مورد مطالعه، تاثیر مثبت داشته است. همچنین در این تحقیق از میان عوامل دموگرافیک و زمینه ای، تحصیلات مادر، تعداد اتاق خواب، تعداد افرادی که در اتاق خواب می خوابند، نوع مو، گیس بودن مو، اندازه مو، تعداد دفعات استحمام در هفته، تعداد دفعات شانه زدند در روز و آلودگی قبلی دانش آموزان به شپش سر در آلودگی به شپش سر موثر شناخته شدند.