این پایان نامه به بررسیِ نظامِ آواییِ ترکیِ آذری (گونه گوگانی) با استفاده از رویکردهایِ غیرِخطی در دستورِ زایشی (اساساً واج شناسیِ جزءمستقل) می پردازد. هدف از اثر حاضر، بررسی توان تبیینی واج شناسی جزءمستقل در توصیف گونه گوگانی از ترکی آذری است که گونه ایست در معرض خطر نابودی. هماهنگیِ واکه ای، درج و حذف به عنوانِ سه فرآیند عمده در نظامِ آواییِ ترکیِ آذری مورد بررسی قرار گرفته اند. یکی از قواعد واک رفتگیِ پایانی فقط در کلماتِ چندهجایی روی می دهد بنابراین هجا در فرآیندهای واجی ایفایِ نقش می کند. راجع به تعداد همخوان های ترکیِ آذری اختلافِ نظر وجود دارد که از 20 تا 24 عدد متغیر است. آواهای مسئله ساز عبارتند از: [?]، [?]، [?] و [?]. نگارنده معتقد است که ترکی آذری 21 همخوان دارد که در این میان [?] و [?] واج گونه های واجِ زیرساختیِ /?/ هستند؛ [?] واج گونه ای از واجِ انسایشیِ /???/ می باشد؛ و /?/ واجی مجزاست. ساختارِ کلیِ هجا در ترکیِ آذری (c)v(c(c)) است که در بازنماییِ آوایی از طریقِ حذف و درج به (c)v(c) تقلیل می یابد.