پژوهش حاضر با هدف بررسی علل ناکارآمدی پاداش های بیرونی پرداخت شده به کارکنان از منظر آنان انجام شده است. در این پژوهش برای نمونه گیری از روش تصادفی طبقه ای استفاده شد. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان (در رده شغلی متصدی امور بانکی) بانک ملی شهر مشهد انتخاب شدند که تعداد آنان 666 نفر بودند، و نمونه آماری 136 نفر تعیین گردید. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده است. روایی و پایایی ابزارهای مورد استفاده بررسی و تأیید شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری مناسب استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دادند که کم ارزش بودن پاداش، عدم تناسب پاداش پرداختی با نیاز فرد، عدم تناسب پاداش پرداختی با عملکرد فرد، تفاوت داشتن پاداش های دریافتی فرد با دیگر همکارانش در سازمان، و کارکنان همردیفش در خارج از سازمان، نارضایتی از شغل، احساس منصفانه نبودن پاداش، و ایجاد فاصله زمانی بین عملکرد و دریافت پاداش در ناکارآمدی پاداش ها موثر است.