چکیده یکی از موضوعاتی که در طراحی میلگردهای بتن مسلح مورد بحث است نحوه توزیع تنش داخل میلگرد محبوس در بتن و نیز سطح میلگرد با بتن و همچنین پارامترهای موثر در رفتار بین میلگرد با بتن اطراف است. از جمله پارامترهای مهم در مدلسازی بین بتن و میلگرد و بتن اطراف در استفاده و بسط تئوری تیر بر بستر ارتجاعی، ضریب ارتجاعی فنر بین دو محیط است. در این پژوهش رفتار پیوستگی – لغزش میلگرد آجدار a2 و a3 مورد مطالعه قرار گرفته است. برای این منظور یک طرح اختلاط پایه مبنای کار لحاظ گردیده و نمونه ها با سه اندازه متفاوت و با سه طول مهاری متفاوت مورد آزمایش قرارگرفتند. قطر آرماتور نیز از 10 تا 16 میلیمتر متغیر بوده و نمونه ها به شکل مکعب مستطیل با ابعاد 20×40×40 و 5/12×40×20 و 30×50×80 سانتی متری ساخته شدند و آرماتورها به همراه سنسورهای اندازه گیری تغییر مکان، درون آنها قرار گرفتند. پس از عمل آوری نمونه ها آزمایش بیرون کشیدگی میلگرد بر روی آنها انجام گرفته و این نتیجه حاصل گردید که با افزایش ابعاد نمونه و در نتیجه طول مهاری مقدار نیروی لازم برای لغزش افزایش می یابد که البته اثر طول مهاری، در قطرهای پایین تر میلگرد کمتر می گردد. با افزایش قطر میلگرد طول مهاری نیز باید افزایش پیدا کند تا لغزش اتفاق نیفتد. افزایش قطر میلگرد باعث کاهش پیوستگی بین میلگرد و بتن می‏شود. واژه های کلیدی: میلگرد، کشش، لغزش، اصطکاک، کرنش، مدل آزمایشگاهی