مدیریت استعداد، مجموعه کاملی از فرآیندها برای شناسایی، توسعه، نگهداری و بکار گیری کارکنان مستعد به منظور اجرای موفقیت آمیز فعالیت های مورد نیاز سازمان است .مدیریت استعداد، به سازمان اطمینان می دهد که افراد شایسته، با مهارت های مناسب، در جایگاه مناسب شغلی در جهت دستیابی به اهداف مورد انتظار قرارگیرند. آنچه موجبات استفاده بهینه از کارکنان مستعد را فراهم می آورد، مدیریت عملکرد می باشد و سازوکارمدیریت عملکرد، ارزیابی عملکرد است. ارزیابی عملکرد کارکنان نخبه نیز به عنوان نظامی که در تلاش است عدالت در شناخت، توسعه مسیر شغلی، پرداخت و ارائه پاداش های مادی و معنوی برقرار کند، می تواند مانع از ترک خدمت کارکنان نخبه از سازمان گردد. با توجه به نو بودن مدیریت استعداد در کلان سازمان های ایران، انجام این پژوهش و بررسی رابطه بین مدیریت استعداد و ارزیابی عملکرد کارکنان نخبه می تواند تاثیر شایانی بر دیدگاه مدیران منابع انسانی و میزان و نحوه بکارگیری این مقوله در سازمان ها داشته باشد و نتایج این پژوهش هم برای مدیران منابع انسانی و هم برای محققان دانشگاهی مفید باشد. هدف از اجرای این تحقیق بررسی و تحلیل مدیریت استعداد با متغیرهای جذب و شناسایی، انتخاب، توسعه، نگهداری و بکارگیری کارکنان نخبه در شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران و رابطه آن با خروجی های ارزیابی عملکرد کارکنان نخبه با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها می باشد. در این پژوهش، که یک پژوهش توصیفی- کاربردی است؛ جامعه آماری شامل کلیه فارغ التحصیلان ممتازی است که از طریق سامانه گزینش نخبگان وزارت نفت، جذب این سازمان شده اند که از میان آنان به روش نمونه گیری تصادفی ساده 87 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های تحقیق پرسش نامه و چک لیست بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها،ابتدا با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه، رابطه بین مدیریت استعداد و ارتقای عملکرد مورد بررسی قرار گرفت. سپس با بهره گیری از روش تحلیل عاملی تأییدی و مدل سازی معادلات ساختاری به تأیید مدل پرداخته شد. همچنین جهت ارزیابی عملکرد کارکنان نخبه، براساس چک لیست، از تکنیک تحلیل پوششی داده ها(dea) که یک روش ناپارامتری جهت تعیین کارایی نسبی است، استفاده گردید. یافته های پژوهش بر وجود رابطه بین مدیریت استعداد و ارزیابی عملکرد صحه می گذارد اما در عین حال با وجود این رابطه، نتایج حاصله از آزمون t نشان می دهد که وضعیت شاخص های عملکرد دانشی، جذب و شناسایی کارکنان نخبه، توسعه ، نگهداری و به کارگیری کارکنان نخبه در وضعیت مطلوبی قرار ندارد و سازمان باید این ابعاد را تقویت کند. نتایج ارزیابی کارایی نسبی با تکنیک dea نیز نشان دهنده وجود سطوح نامناسب کارایی بین این کارکنان نخبه می باشد که با توجه به انتظارات زیادی که از سیستم مدیریت استعداد می رود، سازمان باید اقدامات مناسبی را در جهت بهسازی عملکرد کارکنان نخبه به انجام برساند.