رهبران سازمانها دریافتهاند نیروی انسانی علت عمده موفقیت و مزیت رقابتی سازمانها به شمار میآیند. از این رو متخصصان منابع انسانی به چگونگی پیشرفت کارکنان توجه خاص داشته و بابت اعمال مدیریت بر برنامهریزی مسیر شغلی به منظور دستیابی به اهداف فرد و سازمان نظارت مینمایند. با این رویکرد اهمیت برنامهریزی مسیر شغلی در سازمان ها افزایش و در حوزههای مختلف مورد توجه قرار گرفتهاست. برنامه ریزی مسیر شغلی فرایندی است که در آن فرد، در طول زندگی شغلی خویش، هدفهای خدمتی و شخصی خود را روشن و همواره به گونه ای رفتار می نماید که بتواند در پایان راه خدمت ،به هدف های خود دست یابد، و به عبارتی تحقق اهداف کارکنان با تحقق اهداف سازمان گره میخورد و در نتیجه رضایت دو جانبه ای بین فرد و سازمان حاصل میگردد. در این تحقیق برای طراحی مدل برنامه ریزی مسیر شغلی برای افسران رسته مرزبانی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران با توجه به وضعیت فعلی و اهمیت این سازمان در ایجاد امنیت داخلی و مرزهای کشور، سوال ها و فرضیه هایی تدوین شد و سپس بر اساس پیشینه نظری و ادبیات مربوط، الگوی مفهومی با لحاظ پنج بعد "نیازهای سازمان، نیازهای کارکنان، نیازهای شغلی، گردش شغلی وارتقای شغلی" طراحی گردید. روش شناسی تحقیق از نوع کمی با روش پیمایشی و جهت گیری کاربردی است. جامعه آماری تحقیق، اعضای هیئت رئیسه مرزبانی در ستاد ناجا در تهران و استان های شانزده گانه مرزی میباشند که در مجموع 178 نفر را تشکیل میدهند. دادههای جمعآوری شده از طریق پرسشنامه با استفاده از آمار توصیفی در ویژگیهای جمعیت شناختی آمار استنباطی( آزمون t تک نمونهای، t زوجی، تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری) در نرمافزارهای spss و lisrel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس یافتههای تحقیق ضمن تأیید مدل در وضعیت مطلوب، ابعاد پنج گانه برنامه ریزی مسیر شغلی به ترتیب 1-گردش شغلی( 94%)، 2- نیازهای افراد(91%)، 3- نیازهای شغلی(90%)، 4- ارتقای شغلی(89%) و 5- نیازهای سازمانی(85%) مورد تأیید قرار گرفت.