سازند ایلام یکی از واحدهای گروه بنگستان به سن سانتونین- کامپانین است، که در میدان پارس جنوبی مورد مطالعه قرار گرفت. این سازند در سه برش تحت الارضی (چاه های c,b,a ) در میدان پارس جنوبی که بر روی خط مرزی دریایی بین ایران و قطر در خلیج فارس قرار دارد از لحاظ چینه نگاری زیستی، رخساره های ذره بینی ، محیط رسوبی، فرآیندهای دیاژنزی و چینه نگاری سکانسی مورد بررسی قرار گرفته است. روند قرار گیری چاه ها به صورت جنوب غربی - شمال شرقی است. ضخامت سازند ایلام در چاه a ، 30 متر، در چاه b، 61 متر و در چاه c، 24 متر است که از نظر سنگ شناسی آهک دولومیتی تا دولومیت می باشد. در مجموع 81 مقطع نازک تهیه شده از خرده های حفاری سازند ایلام مطالعه شده است. بررسی های میکروسکوپی و تحلیل نمودار های اشعه گاما منجر به شناسایی 2 دسته رخساره کربناته شامل رخساره لاگون و رخساره دریای محدود گردید که در منطقه سکوی داخلی قرار گرفته اند. رخساره های مربوط به لاگون بیشترین گسترش و حداکثر ضخامت را دارند. بررسی رخساره ها و ترتیب توالی آنها در چاه های مورد مطالعه نمایانگر رسوبگذاری سازند ایلام در یک پلاتفرم کربناته نوع سکوی هم شیب است. این سازند در برش های تحت الارضی مورد مطالعه تنها دارای یکزون زیستی (biozone) شامل rotalia sp.22-alge assemblage zon است. فرآیندهای دیاژنزی در این سازند عبارتند از : دولومیتی شدن، استیلولیتی شدن، میکریتی شدن، تخلخل و نئومورفیسم نهایتاً این که در سازند ایلام در چاهa دارای یک دسته رخساره hst و در چاه b دارای یک سکانس درجه سوم و یک دسته رخساره lst و در چاه c دارای یک دسته رخساره lst می باشد.